Genu, n. g. indeclinabile in singulari. In plurali genua, genuum, genibus. Virg.A knee.Genibus pronis supplex.Ouid.Humbly intreating on his knees.Dura genua.Ouid. Aduoluor genibus vestris supplex. Claud. I fall downe at your knees humbly intreating you.Quidam genua eius aduoluitur.Tacit.One falleth down at his knees.Aduolutus genibus.Liu.Amplecti genus.Virg.In genua astare. Vide IN. To kneele.Inflexo genu cadit. Propert. Intremuere genua timore.Ouid.Pigris membra genibus labant. Sen. Genua labant.Virg.His knees faulter vnder him.Impresso niti genu.Virg.To stay on his knee.Nixus genu.Ouid.Kneeling.Genua ponere alicui. Curt. To kneele before one.Prensare circumstantium genua.Tacit.Prouolutus genibus.Tacit.Falling on his knees.Tu affiuem tuam superbissimis verbis genibus tuis repulisti. Cicero. Iunctura genuum riget.Ouid.Genua submittere. Plin. To kneele or make courtesie.Genu terram tangere.Cic.To make so low curtesie that his knee toucheth the grounde.Ægra genua trahens. Virgil. Drawing his legges after him for feeblenesse.Tremit corde & genibus. Hor. Genus, geni, masculino genere dictum, antiquis probat Nonius. Genus, n. g. pro genu. Cicero in Arato. Genualia. liorum, n. g. Indumenta genuum. Ouid.A kinde of hose to couer the knees.
Genus, & proauos, & regia nomina iactare. Ouid.To brag of his stocke, auncestontes and royall titlesIngenium iactare. Quin. To make a brag of his witte. Iactare. Virgil. Talia iactanti, stridens aquilone procella, &c Virg. In vndis iactari. Vir. Iactare. Vir. To babble vainely.Huc illuc iactari. Lucan. To be vexed and tossed to and fro.Ventis iactainur. Prop. We be driuen and tossed with winds now into one coaste, now into an other.Morbo iactari, Hor.To be sore vexed with.Iactari æstu febrique.Cic.To be tormented with an ague & feuer.Iactari fluctibus. Cice. To be tossed to and fro with wanes.Iactari clamore conuitioque. Ci. To be eryed aut & tailed at.
Lewis and Short: Latin dictionary
gĕnu, ūs, n. (also nom. sing. gĕnum, n., Front. Ep. ad M. Caes. 5, 44; and gĕ-nus, m., Lucil. ap. Non. 207, 28; gen. sing. genuis; dat. genui, genu, Mart. Cap. 3, 293. —In neutr., nom. and acc. sing. genus, Cic. Arat. 45; 46; 399; 403; plur. gēnua, as a dissyllable, Carey's Lat. Prosody, 47; Verg. A. 5, 432; 12, 905; gen. plur. genuorum, Vitr. 9, 6 dub.; dat. plur. genubus, Sen. Thyest. 406; Hippol. 667; Mart. Cap. 3, 293; but usu. genibus, Curt. 10, 5, 24; Tac. A. 12, 18; Liv. 44, 31 fin.; Ov. M. 13, 585) [kindr. with Sanscr. jānu; Gr. go/nu; Goth. kniu; Germ. Knie; Engl. knee], the knee.I.Lit.: meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, Umerus aries: tum genu ut quemque icero, ad terram dabo, Plaut. Capt. 4, 2, 17: hujus genus, Cic. ap. Serv. ad Verg. A. 3, 22: fine genus vestem ritu succincta Dianae, Ov. M. 10, 536: per aquam ferme genus tenus altam, Liv. 44, 40, 8 Drak. N. cr.: in ipsa genus utriusque commissura,
knee-joint
, Plin. 11, 45, 103, 250: sedatis tibi doloribus genus, Fronto Ep. p. 134 Rom.: dolorem genus suscitare, id. ib. p. 138: ne quem in cursu capite aut cubito offendam aut genu, Plaut. Curc. 2, 3, 3: genu mehercule M. Antonium vidi, cum contente pro se ipse lege Varia diceret, terram tangere, Cic. Tusc. 2, 24, 57: genua inediā succidunt, Plaut. Curc. 2, 3, 30: dumque virent genua, Hor. Epod. 13, 4: genuum junctura,
knee-joint
, Ov. M. 2, 823: genuumque tumebat orbis,
knee-pan
, id. ib. 8, 809: ad genua accidere, Enn. ap. Non. 517, 16 (Com. Rel. v. 9 Vahl.): procidere, Sen. Contr. 7, 17, 12: ad genua se alicui submittere, Suet. Tib. 20; cf.: genua amplexus genibusque volutans Haerebat, Verg. A. 3, 607: atqui pol hodie non feres, ni genua confricantur, i. e.
be clasped in earnest entreaty
, Plaut. As. 3, 3, 80; so, fricare, ib. 88: nunc tibi amplectimur genua egentes opum, id. Rud. 1, 5, 16; cf.: exurgite a genibus, id. ib. v. 22: advolvi, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 311; Tac. A. 1, 13 fin.; 6, 49; 15, 71; for which: genibus se advolvere or advolvi, Liv. 8, 37 fin.; 28, 34, 4; Vell. 2, 80 fin.: nixi genibus ab senatu petierunt, ne, etc., Liv. 43, 2, 2: muta metu terram genibus summissa petebat, Lucr. 1, 92: corde et genibus tremit, Hor. C. 1, 23, 8: jus imperiumque Phraates Caesaris accepit genibus minor, i. e.