Fides, sidis, f. g. Cic.A string of an instrument: a harpe or lute.Conspicuus fide.Ouid.Notable for his playing on instruments.Canoræ fides.Virg. Vide CANORVS. Adhibere fides epulis. Quin. To vse playing on instruments at feastes.Assumpta fide pulsus luctus.Val. Flac.Taking hys instrument.Canere fidibus. Quint. To play on the harpe or lute.Cecinisse fidibus præclarè dicitur Epaminundas.Cic.Conteniæ fides.Cic.Strings stretched or set vp.Discebant fidibus antiqui. Cice. Men of auntient time learned to play on the harpe or lute.Docere aliquem fidibus.Cic.To teach one to play on instruments.Iungere vocem fidibus. Quint. To sing to.Mouere fides.Ouid.To play on the lute, &c.
Fĭdĭus, ii, m. [1. fides], a surname of Jupiter, in Dionys. Halic. called *zeu\s *pi/stios, identical with the Sabine Sancus: Nonas Sanco Fidione referrem, Ov. F. 6, 213; more usually connected with deus (dius) or medius (i. e. dius or deus, with the demonstr. part. me), and also joined into one word, mediusfidius, as an asseveration, qs. by the god of truth! as true as heaven! most certainly! itaque domi rituis nostri, qui per deum Fidium jurare vult, prodire solet in compluvium, Varr. ap. Non. 494, 30; cf. id. L. L. 5, 66 Müll.: per deum Fidium quaeris, Plaut. As. 1, 1, 8: unum medius fidius tecum diem libentius posuerim, quam, etc., Cic. Fam. 5, 21, 1: quam mediusfidius veram licet cognoscas, Sall. C. 35, 2: non mediusfidius ipsas Athenas (loqui) tam Atticas dixerim, Plin. Ep. 4, 3, 5; Quint. 5, 12, 17 al.; cf. Paul. ex Fest. p. 147, 8 Müll.—B. Of Hercules, Tert. Idol. 20; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 204.