Fastigium, liuius fastigij, ne. ge. Cæsa. The top or heighth of a thing: the ridge of an bouse: the end of a thing.Culminis summi fastigia.Virg.The verie point of the toppe.Fastigiorum multorum fastigium.Cic.Operum fastigia. Quint. Summi fastigia tecti.Virg.The ridge or toppe of the house.Aurea fastigia rempli.Ouid.Decliue fastigium. Cæs. Sublime. Quint. Fastigium.Virg. Varro. The botome of a pit or like thing.Forsitan & scrobibus quæ sint fastigia quæras.Virg. Fastigium. Idem quod Genus. Varro. Tria sunt agroium fastigia, campestre, collinum & montanum. Three kinds or sortes of ground. Fastigium imponere operi.Cicer.To make an ende of: to make perfite: to finishe.Fastigium tenere inter homines Pli. iun. To be of greate anthoritie and power: to bee highly aduanced or in greatepromotion.
Lewis and Short: Latin dictionary
fastīgĭum, ii, n. [cf. Sanscr. bhrshtīs, corner, rim; Gr. a)/-flaston, aplustria, the ornamented stern of a ship; O. H. Germ. brort, the prow], the top of a gable, a gable end, pediment (syn.: cacumen, culmen, vertex, apex). I. Prop.: Capitolii fastigium illud et ceterarum aedium non venustas, sed necessitas ipsa fabricata est ... utilitatem templi fastigii dignitas consecuta est, Cic. de Or. 3, 46, 180; cf.: fastigia aliquot templorum a culminibus abrupta, Liv. 40, 2, 3: evado ad summi fastigia culminis, Verg. A. 2, 458; Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.—Hence, meton., the roof of a house, Verg. A. 8, 491; 9, 568; Val. Fl. 2, 235: habere pulvinar, simulacrum, fastigium, flaminem, id. Phil. 2, 43, 110; cf. of the same: omnes unum in principem congesti honores: circa templa imagines ... suggestus in curia, fastigium in domo, mensis in caelo, Flor. 4, 2 fin.: Romae signa eorum sunt in Palatina aede Apollinis in fastigio, Plin. 36, 5, 4, 13; cf. id. 35, 12, 43, 152; Vitr. 3, 2.—Transf.: operi tamquam fastigium imponere, Cic. Off. 3, 7, 33.—B.Transf.1.The extreme part, extremity of a thing, whether above or below. a.Top, height, summit: colles ... pari altitudinis fastigio oppidum cingebant, Caes. B. G. 7, 69, 4: opus nondum aquae fastigium aequabat, Curt. 4, 2, 19: summi operis, id. 4, 2, 8: jamque agger aequaverat summae fastigia terrae, id. 8, 10, 31: aquatilium ova rotunda, reliqua fere fastigio acuminata, Plin. 10, 52, 74, 145: gracilitas (arundinis) nodis distincta leni fastigio tenuatur in cacumina, id. 16, 36, 64, 158; cf.: cornua in leve fastigium exacuta, id. 11, 37, 45, 124; 16, 33, 60, 141; Vulg. 2 Reg. 18, 24.—In plur., Lucr. 4, 827: muri, Val. Fl. 2, 553: fontis fastigium, i. e.
the height on which the fountain sprang up
, Hirt. B. G. 8, 41, 5.—b.The lower part, depth: forsitan et scrobibus quae sint fastigia, quaeres, what should be the depth of the trenches, Verg. G. 2, 288.—2. (From the sloping form of the gable.) A slope, declivity, descent: ab oppido declivis locus tenui fastigio vergebat, Caes. B. C. 1, 45, 5: jugum paulo leniore fastigio, id. ib. 2, 24, 3: iniquum loci ad declivitatem fastigium, id. B. G. 7, 85, 4: rupes leniore submissa fastigio, Curt. 6, 6, 11: capreoli molli fastigio, Caes. B. C. 2, 10, 3; 2, 24, 3: musculi, id. ib. 2, 11, 1: scrobes paulatim angustiore ad infimum fastigio, i. e.
gradually narrowing from top to bottom
, id. B. G. 7, 73, 5; cf.: si (fossa) fastigium habet, ut (aqua) exeat e fundo, Varr. R. R. 1, 14, 2.—3. In the later grammarians, an accent placed over a word, Mart. Cap. 3, 264; 268 al.; Diom. p. 428 P.II.Trop.A.The highest part, summit, the highest degree, most exalted rank or dignity (perh. only since the Aug. per.): quicquid numinum hanc Romani imperii molem in amplissimum terrarum orbis fastigium extulit, Vell. 2, 131, 1; cf.: sic fit, ut dei summum inter homines fastigium servent, Plin. Pan. 52, 2: et quoad usque ad memoriam nostram tribuniciis consularibusque certatum viribus est, dictaturae semper altius fastigium fuit, Liv. 6, 38 fin.; cf.: in consulare fastigium vehi, Vell. 2, 69, 1: ad regium fastigium evehere aliquem, Val. Max. 1, 6, 1: alii cives ejusdem fastigii, Liv. 3, 35, 9: stare in fastigio eloquentiae, Quint. 12, 1, 20: rhetoricen in tam sublime fastigium sine arte venisse, id. 2, 17, 3: et poësis ab Homero et Vergilio tantum fastigium accepit, et eloquentia a Demosthene, id. 12, 11, 26; cf.: magice in tantum fastigii adolevit, ut, etc.,
grew into such esteem
, Plin. 30, 1, 1, 2.—2. In gen., dignity, rank, condition: (M. Laetorio) curatio altior fastigio suo data est, Liv. 2, 27, 6; cf.: ampliora etiam humano fastigio decerni sibi passus est, Suet. Caes. 76: tamquam mortale fastigium egressus, Tac. A. 15, 74: animus super humanum fastigium elatus, Curt. 9, 10 med.: quales ex humili magna ad fastigia rerum extollit Fortuna, Juv. 3, 39.—B.A leading or chief point, head in a discourse; a principal sort or kind (rare): summa sequar fastigia rerum, Verg. A. 1, 342: e quibus tribus fastigiis (agrorum) simplicibus,
sorts
,
kinds
, Varr. R. R. 1, 6, 2: propter haec tria fastigia formae discrimina quaedam fiunt sationum, id. ib. 1, 5: haec atque hujuscemodi tria fastigia agri, etc., id. ib. 1, 6, 6; cf. also: quo fastigio sit fundus, id. ib. 1, 20fin. (and v. Lachm. ad Lucr. p. 223): laudem relego fastigia summa, Prisc. Laud. Anast. 148.