Expromo, exprômis, pen. prod. exprompsi, expromptum, exprómere. Plau. To shew foorth, or to open: to speake: to vtter.Expromere nummos. Varro. To draw out money.Expromere supplicia in ciues.Cic.To vse and shewe punishment on citizens. Expromere.Cic.To speake: vtter, or tell.Expromerent quid sentirent, cum bona venia se auditurum.Liu.That they shoulde vtter what their opinion was.Audacius absens aliqua expromit. Cice. Being absent to vtter more boldely.Apud eos quod ab ijs didicerimus expromere. Cicero. To vtter.Causas expromere tantarum rerum. Lucan. Expromere pectore consilia.Plaut.To vtter that hee hath in his minde.Crudelitatem alicuius expromere.Cic.Finem rerum. Lucan. To tell.Odium alicuius.Cic.To declare or shewe ones hatred.Perfidiam alicuius.Plaut.Querelas mente. Catull. Vim eloquentiæ.Cic.Voces mœstas.Virg.
Lewis and Short: Latin dictionary
ex-prōmo, mpsi (msi), mptum (mtum), 3, v. a., to take out or forth, to draw out, fetch out, bring forth (syn. proferre). I.Lit. (rare): heminas octo in urceum, Plaut. Mil. 3, 2, 18: mox inde sensim ad mandendum manibus expromit, Plin. 10, 72, 93, 199: maestas voces, Verg. A. 2, 280.—II.Trop., to show forth, discover, exert, practise, exhibit, display (class.; syn. proferre). A. In gen.: exprome benignum ex tete ingenium, Plaut. Mil. 4, 2, 64; cf.: quidquid est incoctum non expromet, bene coctum dabit, id. ib. 2, 2, 53: supplicia in civis Romanos, Cic. Verr. 2, 5, 53, 139: in meo inimico crudelitatem exprompsisti tuam, id. Mil. 13, 33: vim eloquentiae in ea causa, id. Or. 36, 125: omnem industriam vitae et vigilandi laborem in antelucanis cenis, id. Cat. 2, 10, 22: suum odium, id. Att. 2, 12, 2: sed quid ego vestram crudelitatem expromo, id. Dom. 23, 60: vel hilarissimum convivam hinc indidem expromam tibi,
I'll show myself to you
, Plaut. Mil. 3, 1, 72. (In Plaut. Bacch. 4, 4, 9, promat, v. Ritschl ad h. l.)—B. In partic., of speech, to utter, disclose, declare, state (syn.: exponere, narrare, etc.): occulta apud amicum, Ter. Heaut. 3, 3, 14: sed jam exprome, si placet, istas leges de religione, Cic. Leg. 2, 7, 17: sententiam, Tac. A. 12, 9: multas mente querelas, Cat. 64, 223: causas, Ov. F. 3, 725 et saep.—With acc. and inf. or rel.-clause as object: expromit, repertum in agro suo specum altitudine immensa, Tac. A. 16, 1: quid in quamque sententiam dici possit, expromere, Cic. Div. 2, 72, 150: expromerent, quid sentirent, Liv. 29, 1, 7: indignationem expromens, Vell. 2, 19.—Hence, expromptus, a, um, P. a., ready, at hand: nunc opus est tua mihi exprompta malitia atque astutia, Ter. And. 4, 3, 8.