Emolumentum, ti, n. g. Plaut.Profit gotten of labour.Detrimentum & emolamentum, contraria.Cic.Fructus atque emolumentum.Cic.Dicere aliquid ob emolumentum suum.Cic.Boni nullo emolumento impelluntur in fraudem.Cic.Largiri aliquid emolumenti. Lucre. To some commoditie or benefite.Proponere emolumentum alicui. Ci. To offer some commoditie to one.Laus suscepta sine emolumento ac præmio.Cic.Emolumento esse alicui.Cic.To be profitable to one.
Lewis and Short: Latin dictionary
ēmŏlŭmentum or ēmŏlĭmentum (cf. monumentum), i, n. [emolior; lit., a working out; hence], I. A striving for success, i. e. effort, exertion, labor (cf. elaboro; rarely): neque enim magnum emolumentum esse potest,
can present no great difficulty
, Varr. R. R. 3, 14, 1 (but in Caes. B. G. 1, 34, the true reading is molimento). — B. Concr., a work, a building, etc.: vetera, Cod. Th. 15, 1, 19.—Far more freq., II. The attainment of success, i. e. gain, profit, advantage, benefit (syn.: lucrum, quaestus, compendium, commodum, fructus, reditus). (a).Absol.: et emolumenta et detrimenta (quae w)felh/mata et bla/mmata appellant) communia esse voluerunt, Cic. Fin. 3, 21; so opp. detrimentum, id. 1, 16, 53; cf. opp. damnum, Suet. Aug. 25: nullum emolumentum esse, nullum injustitia partum praemium tantum, ut, etc., Cic. Rep. 3, 16 fin.; so with praemium, id. de Or. 2, 85, 346; cf. with utilitas, id. ib. 1, 8fin.: boni nullo emolumento impelluntur in fraudem, id. Mil. 12, 32; cf. id. Font. 8, 17; id. Fin. 2, 18, 59; id. Fam. 7, 10 fin.; Liv. 5, 4; 6, 39; 21, 43; Quint. 3, 8, 7; Lucr. 5, 166 et saep.; of persons: ut quam maximum emolumentum novis sociis esset, Liv. 22, 22, 7.—(b). With gen.: emolumenta rerum fallacibus judiciis vident ... poenam non vident, Cic. Off. 3, 8, 36: victoriae, Vell. 2, 105 fin.: belli, id. 2, 114, 4; Just. 9, 1, 2: pacis, Tac. A. 11, 7: ergastulorum, Plin. 18, 3, 4, 21: laborum, Juv. 3, 22: sacramentorum (with praemia), id. 16, 35 et saep.: honoris, Plaut. Trin. 3, 2, 68.