Ducâtus, pen. prod. huius ducátus, m. g. Sueton. A conducte, or leading: a charge, or gouernement.In omni ducatu. Sueton. So often as hee had any charge or gouernement.
Lewis and Short: Latin dictionary
dŭcātus, ūs, m. [dux], military leadership, command = h(gemoni/a (post-Aug.), Suet. Tib. 19; Flor. 3, 21, 2; Just. 2, 15, 14; Vulg. Sirach, 7, 4: calculis omnibus ducatum latrones ei deferunt, App. M. 7, p. 191 med.—II. In gen., guidance (eccl. Lat.): caecus autem si caeco ducatum praestet, Vulg. Matt. 15, 14.—III.Transf., authority: quaerere a domino ducatum, Vulg. Sir. 7, 4 al.