Dómítor, pe. cor tôris, m. g. Verbale. Mart. A tamer: a breaker: a subduer: a vanquish er.Domitor armorum.Cic.Curarum. Sen. One that ouercommeth care.Equorum.Cic.A horse breaker.Ferarum. Len. Freti. Sen. Gentium. Sen. A conquerour.Hispaniæ.Liu. Malorum. Sen. Mundi. Lucan. Orbis. Sen.
Lewis and Short: Latin dictionary
dŏmĭtor (also post-class. dŏmātor, Amm. 21, 5; but Tib. 4, 1, 116, the true reading is domante), ōris, m. [id.], a tamer, breaker (rare but class.). I. Prop.: equorum, Cic. Off. 1, 26, 90; Verg. A. 7, 189; 651 al.; Inscr. Orell. 4179.—II.Transf., a subduer, vanquisher, conqueror: vexator furoris, domitor armorum, Cic. Mil. 13 fin.; cf.: belli externi, Tac. H. 2, 76 fin.: Persarum (with victor), Cic. Rep. 1, 3; cf.: Hispaniae Galliaeque, Liv. 21, 43: Trojae, Hor. Ep. 1, 2, 19: maris (Neptunus), Verg. A. 5, 799; cf.: freti Tiphys, Sen. Med. 2: domitor ac frenator infinitae potestatis (animus), Plin. Pan. 55, 9; cf.: curarum (somnus), Sen. Agam. 75.