Domesticus, natiuusqúe sensus. Cice. A peculiar sense & suche as they haue themselues of nature in them.Testæ natiuæ.Cic.Verba natiua.Cic.Words not deriued from other.
Lewis and Short: Latin dictionary
dŏmestĭcus, a, um, adj. [domus], of or belonging to the house.I.Lit. (very rare): dico intra domesticos parietes, Cic. Deiot. 2, 5: vestis,
a garment to wear in the house
, id. Fin. 2, 24; Suet. Aug. 73 al.: domesticus otior, i. e.
at home
, Hor. S. 1, 6, 128.—Far more freq. and class., II.Transf., of or belonging to one's family; domestic, familiar, household.A. In gen. 1.Adj.: in luctu domestico. Cic. Vatin. 13; cf. Ov. M. 13, 578: maeror, Suet. Calig. 5: domesticis praeceptis ernditus. Cic. Rep. 1, 22 fin.; cf.: usus et consuetudo cum ali quo, id. Rosc. Am. 6; so, usus, Quint. 4 prooem. 1; cf. Ov. P. 4, 3, 15: homo prope domesticus, Cic. Fam. 7, 14; cf. praedones (with hospites and amici), id. Rosc. Am. 6: mala, id. Sest. 45, 97; cf. clades (with avunculus absumptus), Liv. 9, 17, 17: exempla, id. 37, 25; Quint. 9, 3, 73: religio, Suet. Claud. 12: convivium, id. ib. 44: ecclesia,
the church in the house
, Vulg. 1 Cor. 16, 19. —2.Subst.: dŏmestĭci, ōrum, m., the members of a family, inmates of a household, Cic. Rab. Post. 2, 4; Liv. 1, 42; Suet. Aug. 89; 78; Vulg. 2 Reg. 16, 2 al.—Also, family domestics, household slaves, Suet. Oth. 10; and for the escort, retinue of a person, Cod. Th. 1, 12, 3; Cod. Just. 12, 7; cf. milites, i. e.
body-guard
, Vop. Numer. 13.— B. In partic. 1. Opp. to what is foreign or public, domestic, native; private, internal: copiae rei frumentariae, Caes. B. G. 2, 10, 4: si superavissent vel domesticis opibus vel externis auxiliis, id. B. C. 2, 5 fin.; cf.: externa lubentius in tali re quam domestica recordor, Cic. Off. 2, 8: non esse transmarinis nec importatis artibus eruditus, sed genuinis domesticisque virtutibus, id. Rep. 2, 15 fin.; cf. mos (opp. adventicia doctrina), id. ib. 3, 3 Mos.: insolens domesticarum rerum fastidium, id. Fin. 1, 3 fin.: alienigenas domesticis anteferre, id. Font. 10 fin.: bellum,
intestine
,
civil war
, Caes. B. G. 5, 9, 4; cf. hostes, Cic. Vatin. 10, 25: insidiae (with intestinum scelus), id. Fam. 5, 2; cf.: et intestinum malum, id. Verr. 2, 1, 15: ac vernaculum crimen (opp. Romam de provincia apportatum), id. ib. 2, 3, 61: facta celebrare, i. e.
of their own country
, Hor. A. P. 287 et saep.: res domesticas ac familiares (opp. rem publicam), Cic. Tusc. 1, 1, 2; cf.: domestica et publica, id. Fam. 5, 13, 4; Liv. 1, 1 fin.: ut vestitum, sic sententiam habeas aliam domesticam, aliam forensem, Cic. Fin. 2, 24; cf. id. Or. 43 fin.: foris claros domestica destruebat infamia, Plin. Pan. 83, 4: in rebus privatis ac domesticis, Quint. 2, 21, 4 et saep.—2. (Like the Gr. oi)kei=os) = proprius, proper, personal, one's own (opp. alienus): si ex ipsorum domestico incommodo nullus dolor insideret, etc., ex domestico judicio atque animi conscientia, Caes. B. C. 3, 60, 2; Cic. Div. in Caecil. 10, 31; id. Verr. 2, 3, 41, 95; id. de Or. 2, 9, 38; id. Or. 38, 132; cf.: Furiae, i. e. in his own heart, id. Rosc. Am. 24, 67. —Adv.: dŏmestĭce, at home, privately (late Lat.): et secrete, Tert. Pall. 4: confectus libellus, Symm. Ep. 10, 36 fin.