Dispendo, dispendis, dispendi, dispensum, dispéndere. To spÊde.Dispendere curam. Columell. quæ pastoris vnius dispendant curam. Which may hold occupied the diligence of one shephoard.Dispéndium dij, n. g. Plaut.Expence: losse.Minore nusquam bene fui dispendio. Plau. I was neuer wel entertained with lesse cost and charge.Magno id lignorum dispendio. sit. Plin. That is done wyth great waste and expence of wood. Dispendium.Plaut.Losse: domage: hurt.Sine suo dispendio. Ter. Without his domage or losse.Magnum affert dominum dispendio. Col. It bringeth great losse to the owner.Plus dispendij faciant. qum, &c Lucr. Dispendia famæ. Claud. Losse of good name.Moræ dispendia.Virg.Reparare dispendia. Claud. Dispendium, pro via obliqua, & quæ per ambages eò ducit quò ire tendimus: dictio contraria Compendio, quod viã breuiorem significat. Lucan. A long way about.
Lewis and Short: Latin dictionary
dispendĭum, ii, n. [dispendo] (opp compendium, v. 3, dis, II.), expense, cost, loss (mostly ante- and post-class.; cf.: impensa, impendium, sumptus; also: noxa, damnum, detrimentum, jactura, incommodum). I.Lit.: dispendium ideo, quod in dispendendo solet minus fieri, Varr. L. L. 5, 183 Müll.: sine damno et dispendio, Plaut. Poen. 1, 1, 35; cf. so with sumptus, Ter. Eun. 5, 4, 7: minore nusquam bene fui dispendio, Plaut. Men. 3, 2, 20: ut gratiam ineat sine suo dispendio, Ter. Hec. 5, 2, 29: neque dispendi facit hilum, Enn. ap. Varr. L. L. 5, 60 Müll.; cf. Lucr. 2, 1127: alicui afferre dispendium, Col. 4, 24, 1: quod dispendium pauci intellegunt, Plin. 36, 6, 9, 53: dispendia (comae), Ov. Am. 1, 14, 43; cf. id. ib. 1, 7, 25: viarum, i. e.
a roundabout way
, Mart. 9, 100: silvae, Luc. 8, 2.—2.Trop.: hic tibi ne qua morae fuerint dispendia tanti, loss of time, Verg. A. 3, 453: famae, Claud. VI. Cons. Hon. 452: disciplinae, Aus. Grat. Act. 32.