Diripio, diripis, pen. cor. dirí pui, diréptum, dirípere. Cicer.To robbe, spoile, or take away by violence: to diminishe, or pull away.Diuexare omnia, & diripere.Cic.Expilare & diripere.Cic.Diripere & vastare.Cic.Diripere aras.Virg.To cast aultars to the grounde.Dapes.Virg.To spoile meate.Domum.Cic.To robbe a house.Equis diripi.Ouid.To be drawne asunder with horses.Opes diripiuntur.Ouid.Goods are spoiled and taken away.Patrimonium dignitatis diripere.Cic. Diripui tunicam.Ouid.A pectore vestem diripere.Ouid.To teare open his coate at his breaste. Ensem vagina diripere.Ouid.To drawe out ones sworde. Diripere aliquem è loco.Cic.To pull one out of his place. Diripere victoriam, pro Eripere. Vale. Max. To take the victorie from one. Diripere de authoritate alicuius, per translationem.Cicer.To diminish and take away part of ones authoritie.
Lewis and Short: Latin dictionary
dī-rĭpĭo, ŭi, eptum, 3, v. a. [rapio], to tear asunder, tear in pieces (class.). I. In gen. (rarely): Pentheum diripuisse aiunt Bacchas, Plaut. Merc. 2, 4, 1: Hippolytum (equi), Ov. A. A. 1, 338; id. F. 5, 310: nec opinantes (leae), Lucr. 5, 1319: membra manibus nefandis, Ov. M. 3, 731 et saep.: venti diripiunt fretum, Stat. Th. 5, 367. —II. In partic. A.Milit. t. t., to lay waste, ravage, spoil, plunder an enemy's territory or possessions (so most freq.): bona alicujus, Caes. B. G. 7, 3, 1; 7, 42, 3; 7, 43, 2: magnum numerum frumenti commeatusque, id. ib. 7, 38, 9: impedimenta, id. ib. 2, 17, 3: naves more praedonum, id. B. C. 3, 112, 3: praedas bellicas, Sall. J. 41, 7 et saep.: oppidum, Caes. B. C. 1, 21, 2; 3, 80fin.: urbes, Liv. 37, 32 fin.: tecta, id. 5, 41: templa hostiliter, id. 37, 21; cf.: castra hostiliter, id. 2, 14; and: oppida hostiliter, Suet. Caes. 54: civitates, Caes. B. C. 3, 31 fin.: provincias, Cic. de Imp. Pomp. 19, 57: patriam, id. Att. 8, 2, 3 et saep.—b. With personal objects: Eburones, Caes. B. G. 6, 34, 8; 6, 35, 4: Lusitanos, Nep. Cato, 3, 4: ab hostibus diripi, Caes. B. G. 7, 8, 4; cf. id. B. C. 2, 12, 4 al.—2.Transf. beyond the milit. sphere, to destroy, to rob: (Harpyiae) diripiunt dapes, Verg. A. 3, 227: supellectilem, Suet. Ner. 11.—B.To struggle, strive, contend for a thing (post-Aug.): talos jecit in medium, quos pueri diripere coeperant, Quint. 6, 1, 47: editum librum, to buy up rapidly, Suet. Vita Pers. fin.—Of persons: diripitur ille toto foro patronus, Sen. Brev. Vit. 7; so, Timagenem, id. de Ira, 3, 23: Homerum (urbes), Stat. Silv. 5, 3, 131: matrem avidis complexibus ambo, id. Th. 5, 722: te potentiores per convivia, Mart. 7, 76.—C.To tear away, snatch away: direpto ex capite regni insigni et lacerata veste, Curt. 7, 5, 24: ferrum a latere, Tac. A. 1, 35; Hor. C. 3, 5, 21 Stallb. (al. derepta). —III.Trop., of the mind and feelings, to distract, distress: differor, distrahor, diripior, Plaut. Cist. 2, 1, 5.