Digestio, onis, fœ. gen. Verbale. Plin. An order or due placing of things. Also digestion or distribution of the meate into the veines and members.Digestione circulorum dignoscere terras, Plin.Digestio potius qum declamatio.Cic.A disposing of % matter, rather, &c. Concoctio & digestio. Cels.
Lewis and Short: Latin dictionary
dīgestĭo, ōnis, f. [id.]. I.A dividing of food, dissolving, digestion (post-Aug.): sive concoctio sit illa, sive tantum digestio, Cels. 1 praef. 63; 2, 14, 7: facilis ciborum, Quint. 11, 3, 19; Capitol. Ver. 4; Sol. 27, 13; in plur., Macr. S. 7, 4.—II.An orderly distribution, division, arrangement. A. In gen.: annorum, Vell. 2, 53 fin.: (Italiae) in literas, i. e. an orderly description (shortly before, descriptio), Plin. 3, 5, 6, 46.—B. Esp., as rhet. t. t., enumeration = merismo/s, Cic. de Or. 3, 53, 205; Quint. 9, 1, 31; 9, 2, 2; cf. id. 11, 33, 114.