Disturbo, as, âre. Ci. To caste downe: to rifle or ransacke: to driue away: to let ones enterprise or purpose.Disturbare & deijcere. Author ad Heren Disturbare & diripere aliquid.Cic.To call downe and rifle.Disturbare ac dissipare cuncta.Cic. Ædes suas disturbare. Lucr. Domum alicuius. Auster freta disturbat.Senec.The winde cosseth the seas.Vi & armis disturbare iudicia.Cic.By force and violence to disturbe.Disturbare ac peruertere legem aliquam concione.Cic.To ouerthrow and vndoe a lawe.Tollere ac disturbare iudicium ambitus.Cic.Sententijs & manibus disturbare locum aliquem. Ci. Bothe with their opinions and handes to ouerthrowe a place.Societatem vitæ disturbare.Cic.To disturbe and breake the societle of mans life. Disturbare.Cic.To let a thing be not done.Ni meus aduentus disturbasset omnia.Plaut.Ne hadde my comming letted all togither.Disturbátio. ônis, f. g. Verb. Cic.A casting downe: a rifling.Disulcus.An bog that hath the briseles of the necke diuided.
Lewis and Short: Latin dictionary
dis-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to drive asunder, to separate by violence, to throw into disorder, disturb.I.Lit.A. In gen. (rarely): vidistis contionem gladiis disturbari, Cic. Mil. 33 fin.: sortes, id. Div. 1, 34 fin.: freta (Auster), Sen. Hippol. 1012. —Far more freq. and class. (but not in the Aug. poets), B. Pregn., to demolish, destroy (esp. freq. of buildings): aedes, Lucr. 2, 1102; so, domos, id. 6, 241: domum meam, Cic. Phil. 5, 7, 19: urbes, Lucr. 6, 587: porticum Catuli, Cic. Att. 4, 3 et saep.: ignis cuncta disturbat ac dissipat, id. N. D. 2, 15, 41: opera, Caes. B. C. 1, 26, 1: si qua in vineis fossor disturbavit, Col. 11, 2, 38.— II.Trop., to frustrate, thwart, ruin: at nunc disturba quas statuisti machinas, Plaut. Ps. 1, 5, 137: vitae societatem, Cic. Rosc. Am. 38, 111; cf. concordiam, Sall. H. Fragm. 1, 19 ed. Gerl. (Orat. L. Philippi); so, disturbare atque pervertere legem, Cic. Agr. 2, 37, 101: judicium tollere ac disturbare, id. Sull. 5, 15; cf. ib. 25, 71: rem,