Deterreo, deterres, detérrui, detérritum, pe. cor. deterrère. Ci. To let by feare: to discomforte: to feare from a thing: to discourage from.Deterrere atque auocare religione.Cic.To feare from.Deterrere & cohortari, contraria.Cic.Sceleratos ciues timore ab impugnanda patria deterrere.Cic.To feare lewde citizens from, &c.Liberalitatem deterrere. Cice. To discourage and feare men from she vse of liberalitie.Ense pauidum deterrere.Ouid.Ab amore deterrere Hor.To turne or feare from.A bello faciendo.Cic.A studijs.Cic.To feare from studie of learning.Ab industria.Cic.To discourage from his diligence.Nulla re deterrei proposito.Cic.Deterrere scribendo.Cic.Deterrere de sententia.Cic.To make afraide to abide in his opinion.De statu suo aliquem contumelijs deterrere. Brutus Cicer.Maledictis deterrerene scribat.Terent.To feare from writing with railing words.Quin loquar hæc vti facta sunt, Nunquam vllo modo me potes deterrere. Plautus. Thou shalt neuer so put me in feare, but % I wil tel the things, as they were done indeede.Detérritus pen. cor. Particip. A bashed: made afraide: putte in feare. vt, Deterritus pudore. Ci. Let or feared from the thyng by bashfulnesse.Ab officio deterritus. Cælius Ciceroni.
Lewis and Short: Latin dictionary
dē-terrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a.I.To frighten from any thing; to deter, discourage from, prevent, hinder (class.).—Constr. (a).(Aliquem) ab aliqua re: homines adolescentes a dicendi studio, Cic. de Or. 1, 25, 117: sanos homines a scribendo, id. Brut. 75 fin.; cf. id. Or. 1 fin.: te a dimicatione (opp. ad certam laudem adhortor), id. Fam. 1, 7, 5: eum ab instituto consilio, Caes. B. G. 5, 4; cf.: a proposito, id. B. C. 3, 100, 3: animos a cupiditate, Liv. 22, 42: ferociores annos a licentia, Quint. 2, 2, 3 et saep.— Without acc.: a turpi meretricis amore, Hor. S. 1, 4, 112.—(b).(Aliquem) de aliqua re: de agro hunc senem, Plaut. Trin. 2, 4, 159: Stoicos de sententia, Cic. Div. 2, 39, 81: me de statu meo, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11 fin.—(g).(Aliquem) ne, quin, quominus: (poetam) maledictis, ne scribat, Ter. Ph. prol. 3; Cic. Quint. 4, 16; Caes. B. G. 1, 17, 2; 1, 31, 16 al. (but different is Suet. Ner. 47: deterritum putant, ne discerperetur). —Without acc.: haud ferro deterrere potes, ne me amet, Plaut. Truc. 5, 37.—With quin: quin loquar haec ... numquam me potes deterrere, id. Am. 2, 1, 10; id. Mil. 2, 4, 16; Caes. B. G. 2, 3fin.—Pass., Tib. 1, 3, 13; cf.: me homo nemo deterruerit, quin ea sit in his aedibus, i. e. shall make me believe but that, etc., Plaut. Mil. 2, 3, 61.— With quominus: neque te deterreo, quominus id disputes, Cic. Att. 11, 8; id. Tusc. 1, 38; Liv. 26, 48 al.—(d). With aliquem and an inf. (very rarely): nefarias ejus libidines commemorare pudore deterreor, Cic. Verr. 1, 5, 14; id. ib. 1, 9, 24.—(e) Aliquem aliqua re (very rarely): silvestres homines caedibus et victu foedo, Hor. A. P. 392; cf. Sall. J. 98, 5.—(z) With simple acc.: reliquos magnitudine poenae, Caes. B. C. 3, 8, 3: pavidam ense (with repellere), Ov. M. 14, 296: deterritis tribunis, Liv. 10, 9: Caesar coercendum atque deterrendum Dumnorigem statuebat, Caes. B. G. 5, 7: in deterrenda liberalitate, Cic. Off. 2, 18, 63.—(h) Absol.: advorsor sedulo et deterreo, Ter. Ad. 1, 2, 64; Cic. Leg. 2, 4, 8; Suet. Caes. 70 al.—II. In Augustan authors, sometimes with an inanimate object, like defendere, prohibere, etc., to avert, keep off: vim a censoribus, Liv. 4, 24 fin.: d. nefas et inhibere bipennem, Ov. M. 8, 767.