Denoto, dénotas, pen. corr. denotâre. Liu.To marke: to note.Denotare creta pedes venalium mancipiorÛ aut vinctorÛ. Plin. To marke with chalke.
Lewis and Short: Latin dictionary
dē-nŏto, āvi, ātum, 1, v. a.I.Lit., to mark, set a mark on, with chalk, color, etc.: pedes venalium creta, Plin. 35, 17, 58, 199: lineam conspicuo colore, Col. 3, 15.— II.Transf.A.To mark out, point out, specify, indicate, denote, designate (rare but class.—cf. demonstro): qui uno nuntio atque una significatione litterarum civis Romanos necandos trucidandosque denotavit, Cic. de Imp. Pomp. 3, 7: haud dubie Icilios denotante senatu, Liv. 4, 55.—B.To take note of, mark with the mind, observe accurately, denotantibus vobis ora ac metum singulorum, Tac. A. 3, 53: cum denotandis hominum palloribus sufficeret vultus, id. Agr. 45: quot et quales sint nati, id. 7, 9, 11: cum ei res similes occurrant, quas non habeat denotatas, Cic. Ac. 2, 18, 57; cf. Vell. 2, 70, 2.—III.Trop., to stigmatize, scandalize, brand with reproach or infamy: mollem et effeminatum omni probro, Suet. Cal. 56 fin.: turpia legata, quae denotandi legatarii gratia scribuntur, Dig. 30, 54 init.: qui gaudet iniquitate denotabitur, Vulg. Sir. 19, 5 sq.—Hence, P. a., dēnŏtātus, marked out, conspicuous.—Comp.: denotatior ad contumeliae morsum, Tert. adv. Marc. 1, 19.