Delictum, cti, n g minus est qum peccatum. Plau. A faulte: an offence: properly by omitting that we should doe.Manifestus delicti. Tac. Conuinced of a fault or offence.Anthor & reprehensor delicti.Ouid.Liber delictis.Cic. Maius delictum. Cic.Parua delicta.Cic. Coercere delicta supplicijs. Hor. To punish offences.Commoueri. delicto suo. Cic.To be mened or grieued with.Defendere delictum. Hor. Domare delicta. Claud. Fateri delicta.Ouid.To confesse offences.Luendum morte delictum. Sen. Illorum patiar delicta libentet. Hor. I wil suffer his faultes.Piare delicta. Sil.
Delinquo, delinquis delíqui pe pro delictum, delínquere. To omit that we should doe: to offende.Peccare & delinquere.Cic.Aliquid delinquere.Cic.To offend in any thing.Delinquere erga aliquem.Plaut.To doe an offence to one.In anciliam si quis delinquere possit Ouid.In aliqua re delinquere.Cic.Delinquere in vita Cic. Delinquor, Passiuum, Papinian. Adulterij crimen quod pubertate delinquitur, non accusatur. That one hath committed, &c.Si quid delinquitur.Cic.If any fault or offence be done.Parum delictum est.Cic.It is but a smal offence.
Lewis and Short: Latin dictionary
dēlictum, i, n. [delinquo], prop. a falling short of the standard of law (hence esp. a transgression against positive law; cf. peccatum, usu. against natural law; cf. also: malefactum, maleficium, facinus, flagitium, scelus, nefas, impietas, culpa), a fault, offence, crime, transgression, wrong: delictum suom Suamque ut culpam expetere in mortalem sinat, Plaut. Am. 1, 2, 32; so, delictum in se admittere, Ter. Ad. 4, 5, 48: majore commisso delicto, Caes. B. G. 7, 4 fin.: quo delictum majus est, eo poena est tardior, Cic. Caecin. 3: fatetur aliquis se peccasse et ejus delicti veniam petit: nefarium est facinus ignoscere. At leve delictum est; omnia peccata sunt paria, id. Mur. 30, 62: ubi senatus delicti conscientia populum timet, Sall. J. 27, 3; 104, 5; 102, 12: defendere delictum, Hor. A. P. 442 al.: praeoccupatus in delicto, Vulg. Galat. 6, 1: hostia pro delicto,
a trespass-offering
, id. Levit. 7, 1 et saep.—In plur., Cic. Rab. Post. 6; id. Off. 1, 40 fin.; Sall. C. 3, 2; id. J. 3, 2; Hor. Od. 3, 6, 1; id. A. P. 141; 347 et saep.
dē-linquo, līqui, lictum, 3 (perf. delinquerunt, Liv. 1, 32 codd.), v. n. and a., to fail, be wanting. I.Lit., to fail, be lacking, for the usual deficere (cf. 1. deliquium, = defectus—very rare): delinquere frumentum, Cael. ap. Serv. Verg. A. 4, 390: delinquat aut superet aliquid tibi, Tubero ib.—II.Trop. (class.), to fail, be wanting in one's duty; to commit a fault, to do wrong, transgress, offend; and, delinquere aliquid, to commit, do something wrong. (a).Absol.: QVOD POPVLVS HERMVNDVLVS HOMINESQVE POPVLI HERMVNDVLI ADVERSVS POPVLVM ROMANVM BELLVM FECERE DELIQVERVNTQVE, etc., an old formula used in declaring war, Gell. 16, 4; cf. id. ap. Liv. 1, 32: an quia non delinquunt viri?Ter. Hec. 4, 4, 41: ut condemnaretur filius aut nepos, si pater aut avus deliquisset?Cic. N. D. 3, 38: mercede delinquere (opp. gratis recte facere), Sall. Hist. Fragm. 3, 61, 5 Dietsch: in vita, Cic. Tusc. 2, 4 fin.; cf.: in bello miles, id. Clu. 46; and: hac quoque in re, id. Inv. 2, 10, 33: in ancilla, Ov. M. 2, 8, 9: deliquere homines adulescentuli per ambitionem, Sall. C. 52, 26: paulum deliquit amicus, Hor. S. 1, 3, 84: multo jam ut praestet laxitate delinquere, Plin. 17, 12, 19, 94.—Of errors in language, Quint. 1, 5, 49.—(b). With acc. respect.: dum caveatur praeter aequum ne quid delinquat, Plaut. Bacch. 3, 3, 14; so, quid, id. Men. 5, 2, 30; id. Ps. 4, 7, 129; Cic. Agr. 2, 36 fin.; Sall. C. 51, 12: quae, id. J. 28, 4: quid erga aliquem, Plaut. Ep. 3, 3, 9: quid ego tibi deliqui?id. Am. 2, 2, 185.—With object. acc.: flagitia, Tac. A. 12, 54 fin.; cf.: multo majora deliquit, Vulg. 2 Par. 33, 23.—Pass.: adulterium quod pubertate delinquitur, Dig. 48, 5, 38; cf. delictum.—Pass. impers.: ut nihil a me adhuc delictum putem, Cic. Att. 9, 10 fin.; Gell. 5, 4, 2.