Curatio, capitur etiam apud Iuriscõsultos pro munere publico, quod barbari Curatellam vocant. Papinianus. The charge of a gardiane: a guiding or ouerseeing.Matris furiosæ curatio ad filium pertinet. Vlp.
Lewis and Short: Latin dictionary
cūrātĭo, ōnis, f. [curo], a taking care of something, administration, oversight, care, management, charge (rare but class.). I. In gen.: me sinas curare ancillas, quae mea est curatio, Plaut. Cas. 2, 3, 45; cf. id. Poen. 1, 2, 144: cultus et curatio corporis, Cic. N. D. 1, 34, 94; cf. id. ib. 2, 63, 158: curatio et administratio rerum, id. ib. 1, 1, 2: corporum, Liv. 25, 38: frumenti, Cic. Att. 15, 11, 1: vini, Col. 12, 25, 4: quid tibi hanc curatiost rem? (for hujus rei; cf. aditio) why does this trouble you?Plaut. Am. 1, 3, 21; cf.: quid tibi, malum, me, aut quid ego agam, curatio'st?id. Most. 1, 1, 33.—II. In partic., t. t. A. In political lang., management of state affairs, administration, charge, office, etc., Cic. Verr. 2, 2, 51, 126; id. Rab. Post. 10, 28; Liv. 4, 12, 8; 4, 13, 8; 2, 27, 6.—B. In the jurists, guardianship, trusteeship: qui in curatione sunt, i. e. words, Gai Inst. 1, 199; Dig. 27, 1, 30; 27, 10, 4 et saep.—C. In medic., healing, cure (very freq.), Cic. Off. 1, 24, 83; id. Div. 2, 59, 123; id. Tusc. 4, 28, 61; id. Fin. 4, 24, 65; Liv. 2, 20, 9; 42, 18; Plin. 22, 25, 70, 145; Phaedr. 5, 8, 12; Flor. 3, 23, 4; Just. 12, 9, 13.—Plur.: curationes aeger obire, Sen. Ep. 27, 1.