Cumulo, cúmulas, pe. cor. cumulâre. To make an heap: to heap: to adde more to.Cumulare & adaugere. Cice. To increase and adde more to.Æs alienum cumulare vsuris.Liu.Altaria donis cumulat.Virg.He layeth plenty of.Cumulare benefacta.Plaut.To doe pleasure vpon pleasure.Beneficia priora posterioribus cumulare.Plin. iun.Cumulare gaudiÛ. per translationem. Liu.To intrease ones gladues.Cumulari gaudio.Cic.To be exceeding ioyous and gladde.Cumulare bellicam gloriam eloquentia.Cic.Ouer & beside the glory of martiall prowesse was of notable eloquence.Cumulare sibi inuidiam.Liu.To make himselfe greatelye spited or hated.Nunc meum cor cumulatur ira.Cic.Now am I exceeding angry.Cumulare aliquem multis laudibus apud alios.Plin. iun.In the presence of other to ertol and praise greatly.Muneribus magnis cumulare aliquem.Virg.Publicæ necessitudinis pignora priuatis cumulat officijs.Plin. iun.Ouer and beside the tokens of friendship for the common weales sake, be sheweth me many pleasures in our priuate affaires.Cumulare scelus scelere.Cic.To heape mischiefe vpon mischiefe.
Lewis and Short: Latin dictionary
cŭmŭlāre, is, n., = commissura renum, Veg. Art. Vet. 6, 1, 2; 6, 2, 2 Schneid. N. cr.
cŭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a., to form into a heap, to accumulate, heap, or pile up (class.). I. In gen. A. Prop. (mostly post-Aug.; esp. in Curt. and Tac.): materiem, Lucr. 1, 989: nubila, id. 6, 191; 6, 518: stipites, Curt. 6, 6: harenas, id. 5, 1, 30: nivem, id. 5, 4, 88: arma in ingentem acervum, Liv. 45, 33, 1: pyram truncis nemorumque ruinā, Stat. Th. 6, 85.—B.Trop.: benefacta, Plaut. Capt. 2, 3, 64: omnia principatūs vocabula, Tac. H. 2, 80: honores in eam, id. A. 13, 2: tantum honorum atque opum in me cumulasti, id. ib. 14, 53; 1, 21: propemodum saeculi res in illum unum diem fortuna cumulavit, Curt. 4, 16, 10.— II. With special access. ideas (class.). A.To augment by heaping up, to increase, heap, amass, accumulate. 1. With abl.: funus funere, Lucr. 6, 1237 (cf. Liv. 26, 41, 8): aes alienum usuris, id. 2, 23, 6: haec aliis nefariis cumulant atque adaugent, Cic. Rosc. Am. 11, 30; cf.: alio scelere hoc scelus, id. Cat. 1, 6, 14: bellicam gloriam eloquentiā, id. Off. 1, 32, 116.—2. Without abl.: invidiam, Liv. 3, 12, 8: injurias, id. 3, 37, 3: vitia, Tac. Or. 28: accesserunt quae cumularent religiones animis, Liv. 42, 20, 5.—B.To make full by heaping up, to fill full, fill, overload, etc. 1.Lit.(a). With abl.: locum strage semiruti muri, Liv. 32, 17, 10: fossas corporibus, Tac. H. 4, 20: viscera Thyesteis mensis, Ov. M. 15, 462: cumulatae flore ministrae, id. F. 4, 451: altaria donis, Verg. A. 11, 50; cf.: aras honore, donis, Liv. 8, 33, 21; Curt. 5, 1, 20; Val. Fl. 1, 204.— (b). Without abl.: altos lacus fervida musta, Ov. Tr. 3, 10, 72; cf.: cumulata ligula salis cocti,
a full spoon, spoonful
, Col. 2, 21, 2.— 2.Trop.(a). With abl.: non possum non confiteri cumulari me maximo gaudio, quod, etc., Cic. Fam. 9, 14, 1; cf.: ponebas cumulatum aliquem plurimis voluptatibus, id. Fin. 2, 19, 63: nunc meum cor cumulatur irā, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37: duplici dedecore cumulata domus, Cic. Att. 12, 5, 1; cf.: orator omni laude cumulatus, id. de Or. 1, 26, 118: tot honoribus cumulatus, Tac. H. 3, 37: hoc vitio cumulata est Graecorum natio, Cic. de Or. 2, 4, 18: neque tot adversis cumulant,
overwhelm
, Ov. Tr. 4, 1, 55.— (b). With ex: (summum bonum) cumulatur ex integritate corporis et ex mentis ratione perfecta, is made complete, perfect, = completus, absolvitur, Cic. Fin. 5, 14, 40. —(g).Absol.: ad cumulandum gaudium (meum) conspectum mihi tuum defuisse,
in order to make my joy full, complete
, Cic. Att. 4, 1, 2; cf. under P. a., B. a.—Hence, cŭmŭlātus, a, um, P. a.A. (Acc. to II. A.) Increased, augmented: eādem mensurā reddere quā acceperis aut etiam cumulatiore, Cic. Brut. 4, 15: gloria cumulatior, Liv. 2, 47, 11; cf. id. 4, 60, 2.—B. (Acc. to II. B.) Filled full, full, complete, perfect. (a).Absol.: tantum accessit ad amorem, ut mirarer locum fuisse augendi in eo, quod mihi jam pridem cumulatum etiam videbatur, Cic. Fam. 9, 14, 5: hoc sentire et facere perfectae cumulataeque virtutis (est), id. Sest. 40, 86.—Poet.: veniam ... cumulatam morte remittam, i. e. cumulate referam,