Contumax, pen. cor. contumácis, pen. prod. omn. gen. Marti. Disobedient: froward: stubborne: selfe willed: soleyne that will not be perswaded: allo constantly suffering.Contumax amomum fricanti. Plin. Harde and iffe to be rubbed of one.Contumaces boues. Colum. Restie, headie, and curst oxen.Populus contumax regibus suis.Senec.Stubborne and rebellious.Contumax in me.Cic.Contumax emori. Plin. Loth to dye. Contumax, etiam in bonum. Tac. Contumax etiam aduersus tormenta seruorum fides. Stout and constant against.
Lewis and Short: Latin dictionary
con-tŭmax, ācis, adj. [from the root tem, whence also temno; cf. contemno, and contumelia], insolent, unyielding, obstinate, stiff-necked, stubborn, contumacious.I. Prop. A. In gen. (freq. and in good prose): quis contum acior? quis inhumanior? quis superbior?Cic. Verr. 2, 2, 78, 192: Sara in me contumax, id. Att. 15, 15, 2; cf.: adversus plebem, Suet. Tib. 2; and: populus regibus suis, Sen. Thyest. 644: reus (together with arrogans, securus), Quint. 6, 1, 14; cf. animus (with arrogantia oris), Tac. A. 5, 3: contumaces et mconsultae voces, id. ib. 4, 60: preces, id. ib. 2, 57: voltus, Curt. 4, 6, 24: epistula, Suet. Claud. 35: filii, Cod. Th. 8, 14, 1.—Rarely in a good sense, unyielding, firm, steadfast: contumax etiam adversus tormenta servorum fides, Tac. H. 1, 3 (cf. contumacia).—Poet.: Hispanis ego contumax capillis, Mart. 10, 65.—Comp., v. supra.—Sup.: Fortuna contumacissimum quemque aggreditur, Sen. Prov. 3, 4; id. Ep. 83, 21.—B. Esp., jurid. t. t., that refuses to appear in a court of justice in obedience to a lawful summons: contumax est, qui ... litteris evocatus, praesentiam, sui facere contemnet, Dig. 42, 1, 53, 1 sqq.; cf. contumacia, I. B.—II.Transf., of animals: boves, Col. 6, 2, 10: gallina ad concubitum, id. 8, 2, 8.—Of inanimate things, not yielding, furnishing opposition: lima, Phaedr. 4, 7, 5: cardamum frianti, Plin. 12, 13, 29, 50: syllaba,
not fitting into measure
, Mart. 9, 12.—Hence, adv.: contŭmācĭter, obstinately, stubbornly, etc.: contumaciter, arroganter, a)koinwnh/tws solet ad me scribere, Cic. Att. 6, 1, 7: contumaciter urbaneque vexatum, id. Q. Fr. 2, 1, 3: omnia agere, Liv. 2, 58, 7; Quint. 11, 3, 11 et saep.—Comp., Nep. Cim. 2, 5.—In a good sense (cf. contumax and contumacia), firmly, Sen. Ep. 13, 2; Quint. 6, prooem. 15.—b.Transf., of inanimate things: lapides scalpturae resistunt, Plin. 37, 7, 30, 104; in comp., id. 19, 7, 35, 117.