Confugìo, cónfugis, pen. cor. consúgi. pen. prod. confúgitum, pen. cor. confúgere. Cic.To sile: to cunne for succour.In agros confugere.Cic.To slie into.Quò confugerem habebam, vbi conquiescerem? Cic.Whither might I goe for reliefe, &c.Confugere ad aliquem auxilij gratia.Liu.To flie to one for helpe or succour.Ad te confugio.Virg.I come to you for refuge.Supplicem confugere ad aliquem.Ouid.To come humbly to one for succout.Ad opem iudicum afflicti supplices confugiunt.Cic.Ad aram, vel in aram confugere.Cic.Ad artes confugere.Ouid.Ad Rempublicam confugere.Cic.Ad vota precésq; confugere.Plin. iun.When all other hope is past, to flie to intreatie and prayer.Ad fidem alicuius confugere.Cic.Aeger confugit ad opem medicam.Ouid.He goeth to phisicke for helpe.In misericordiam alicuius confugere.Cic.To appeale to.Confugere ad aliquid se excuiandi gratia. Terentius. -neque tu scilicet Eò nunc confugies. Quid mea? Thou shalt not flie to this point to excuse the selfe.
Lewis and Short: Latin dictionary
con-fŭgĭo, fūgi, 3, v. n., to flee to forrefuge or succor, take refuge in or with (class. in prose and poetry). I. Prop.: ad me nocte primā domum, Ter. Hec. 5, 3, 25; cf.: ad aliquem, Cic. Off. 2, 12, 41; id. Tusc. 5, 2, 5; Verg. A. 1, 666; Nep. Them. 8, 3; id. Iphicr. 3, 2: huc, Ter. Hec. 3, 3, 24: in naves, Caes. B. C. 3, 9: in arcem, Curt. 3, 1, 6; 9, 8, 12: in aram, Cic. Tusc. 1, 35, 85; cf.: ad aram, Ov. Tr. 5, 2, 44: Peliae ad limina supplex, id. M. 7, 299: ad ipsos deos, id. ib. 8, 688: ad fana deorum, Gai Inst. 1, 53; Dig. 1, 6, 2: ad vestras manus. ad vestra arma, Curt. 6, 9, 24: Phylen, Nep. Thras. 2, 1: Perusiam, Suet. Aug. 14.—II.Trop., to take refuge in, have recourse to (esp. freq. in Cic.): ad opem judicum, Cic. Font. 11, 23; cf.: ad florentes Etruscorum opes, Liv. 1, 2, 3: ad meam fidem, Cic. Div. in Caecil. 4, 11: ad clementiam tuam, id. Lig. 10, 30: ad preces, Quint. 6, 1, 4; 11, 3, 63; Plin. Ep. 8, 19, 1: ad artes patrias, Ov. F. 1, 572 al.: cujus (philosophiae) in sinum, Cic. Tusc. 5, 2, 5: in tuam fidem, veritatem, misericordiam, id. Quint. 2, 10: quasi ad aram in exsilium, id. Caecin. 34, 100: neque tu scilicet Eo nunc confugies: Quid mea, etc.? to take refuge, i. e. excuse yourself with, Ter. Heaut. 4, 5, 45; cf.: an illuc confugies, Cic. Verr. 2, 3, 83, 191: Epicurus confugit illuc, ut neget, etc., id. Fin. 2, 9, 28: habebam quo confugerem, ubi conquiescerem, id. Fam. 4, 6, 2: confugiet ad imprudentiam, stultitiam, adulescentiam, Auct. Her. 2, 3, 5.—Impers.: confugitur aliquo, Lact. Inst. Div. 1, 2, 9; id. Mort. Persec. 33, 5.