Confringo, confringis, confrégi, pen. prod. confractum, confríngere, A Frango compositum. Plau. To breake or bruise.Claustra confringere. Lucret. To breake open.Dens sub sorfice confringitur. Celi. Is broken with the pinsars.Nauem confregit apud Andrum. Ter. He made shipwracke at Andros. Sceptra confringete Senec.Confringere tesseram hospitalem apud aliquem.Plaut.To be out of fauour or no more welcome as his friend. Confringere rem.Plaut.To spend or consume oway his substaunce.Confringere consilia.Cic.By violence or vnlawfull power, to dissolue comnsailes.Consringereiura.Cic.To violate or breake lawes.Præturam confringere.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
confringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [frango], to break in pieces (class. in prose and poetry). I. Prop.: hirneam, Cato, R. R. 81: pultando pedibus paene confregi hasce ambas (fores), Plaut. Most. 2, 2, 25: fores caedendo, Liv. 26, 46, 6: portarum claustra, Lucr. 1, 71: imbrices et tegulas, Plaut. Mil. 2, 6, 24; id. Capt. 4, 4, 8: digitos, Cic. Fl. 30, 73: ossa, Plin. 28, 10, 45, 159: arbores vi tempestatis, Dig. 39, 2, 24: enses ensibus, Luc. 7, 573: turres valli impetu, id. 6, 123: confracta navis, Plaut. Rud. 1, 2, 64; cf. Suet. Ner. 34: scaeptra manu, Sen. Herc. Fur. 272.—Prov.: tesseram (hospitalem),
to break friendship, violate faith
, Plaut. Cist. 2, 1, 36.—II.Trop., to break, bring to naught, destroy: rem,
to dissipate, run through property
, Plaut. Stich. 4, 2, 49; id. Trin. 1, 2, 71: superbiam, Titin. ap. Non. p. 316, 3: consilia senatoria, Cic. Verr. 2, 1, 5, 13: vires hostium, Val. Max. 7, 2, ext. 17: rem publicam, id. 4, 5, 2; Claud. Laud. Stil. 2, 69.—Hence, confractus, a, um, P. a., broken, uneven: in confracto (opp. in aequo), Plin. 35, 11, 40, 127.