Concors, concordis, om. ge. Of one minde or will: agrseable: of one assent: equall.Amicitia & charitate concordi se complecti.Cic.Animæ concordes.Virg.Concordes aquæ. Plin. Waters being all togither.Vnanimo msu & concordibus ausis. Sil. Concors figura. Plin. A like figure, or of the same sort.Aequata fronte & concordi cuere fræno. Sil. To runne euen or iumpe with side by side.Fræna iugo concordia ferre.Virg.Concordissimi fratres.Cic. Fuga concors. Sil. Insania concors. Sil. Mense concordes. Lucan. Miles concors. Sil. Parcæ concordes. Virg.All of one minde.Pars concors & sine lite.Ouid.Peasible.Pax concors.Ouid.Præsidijs concordibus cingere aliquem. Claud. Simulacbra concordia. Sil. Sonus concors.Ouid.An agreeable tune.Moderatus & concors cuitatis status. Cic.A moderate and quiet state.Torus concors. Propert. Ioyned by mutuall loue.Concordia.Salust.Concord: agreement.Coniunctio & concordia.Cic.Concordia & conspiratio omnium ordinum ad defendendam li bertatem facta. Lentuius Consulibus & Senatui. Pax & concordia.Cic. Reconciliatio concordiæ. Cic.Flendi concordia.Ouid. Veneris concordia. Ouid.Candida concordia.Ouid.Gentle concorde.Discors concordia.Ouid.Ioyning of things by nature contrary.Discors concordia. Luc. Outward agreement with inward grudge.Fœlix concordia. Propert. Mitis concordia. Ouid.Sociata neruorum concordia. Quint. Alicui concordia coniunctissimum esse.Cic.Confirmare concordiam cum aliquo.Cic.Ad concordiam rem adducere.Cic.In pristinam concordiam reducere aliquos. Balbus Cicero. To set at agreement such as be at discorde.
Lewis and Short: Latin dictionary
con-cors (ante-class. concordis, e, Caecil. Stat. ap. Prisc. p. 726 P.; cf. Prisc. p. 764 ib.), cordis (abl. usu. concordi, Cic. Univ. 5 med.; Prop. 4 (5), 5, 6; Ov. M. 1, 25; 5, 664; Sil. 16, 381; Suet. Caes. 19; Sen. Agam. 781 al.: concorde, acc. to Prisc. p. 764 P.— Plur. neutr.: concordia, Verg. A. 3, 542; Sil. 13, 650; Pers. 5, 49), adj. [cor: aliis cor ipsum animus videtur: ex quo excordes, vecordes concordesque dicuntur, Cic. Tusc. 1, 9, 18], of the same mind, united, agreeing, concordant, harmonious (class. in prose and poetry). I. Of persons: novem Jovis concordes filiae sorores, Naev. Bell. Punic. 1, 3; cf., as an epithet of the Parcae, Verg. E. 4, 47: bene convenientes concordesque cum viris, Afran. ap. Non. p. 394, 2 (Com. Rel. v. 53 Rib.); cf.: ne secum quidem ipse concors, Liv. 4, 2, 6: tum concordibus juncti animis, id. 6, 6, 18; Tac. A. 11, 37: credo eā gratiā concordes magis fore, Ter. Hec. 4, 3, 11: ut multo fiat civitas concordior, Plaut. Aul. 3, 5, 7: cum concordissimis fratribus, Cic. Lig. 2, 5.—With dat. (post-Aug.): multum ante repetito concordem sibi conjugem, Tac. A. 3, 33 init.—II. Of things: aquis rursus concordibus se totum junxit (Nilus), Plin. 5, 9, 10, 53: frena, Verg. A. 3, 542: torus, Prop. 4 (5), 5, 6: sonus, Ov. M. 5, 664: anni, id. ib. 8, 708: fata, Pers. 5, 49: regnum, Liv. 1, 13, 8: amicitia et caritas, Cic. Univ. 5 med.; cf. pax, Ov. M. 1, 25: moderatus et concors civitatis status, Cic. Leg. 3, 12, 28: censura, Liv. 42, 10, 4: discordia, Manil. 1, 141: insania,
equal
, Sil. 4, 100.— concordĭter, adv., harmoniously, amicably: alternum seritote diem concorditer ambo, Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.): inter se congruunt, Plaut. Curc. 2, 2, 14: concorditer et amore vixit cum Juliā, Suet. Tib. 7: dulces exigit annos, Ov. M. 7, 752.—Comp.: concordius bellum gerere, Liv. 4, 45, 8.—Sup.: quīcum concordissime vixerat, Cic. Rab. Perd. 5, 14; Inscr. Grut. 1260, 10.