Conspirátio, onis, f. g. Verbale tam in bonum, qum in malum accipitur. A conspiracie, consent, or agreement.In malum. Brutus ad Ciceronem, Contra sceleratissimam conspitationem hostium coufligamus. Against the most wicked knotre and conspiracie.Conflata conspiratio.Cic.Made.In bonum Cic. Nostram conspirationem in Republica benè gerenda diremerunt. Bonorum virorum conspiratio.Cicer.The full accorde and consent of good men.Concordia & conspiratio omnium ordinum ad defendendam libertatem. Lentulus Senatui. Conspiratio & consensus.Cic.Amoris conspiratione consentire.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
conspīrātĭo, ōnis, f. [1. conspiro], prop. a blowing or breathing together. I.Lit., of unison in wind instruments: canentium, Col. 12, 2, 4.—Far more freq., II.Trop., an agreement in feeling or opinion, union, unanimity, concord, harmony. A. In a good sense: conspiratione hominum atque consensu, Cic. Off. 2, 5, 16: bonorum omnium, id. Cat. 4, 10, 22: optimatium, Suet. Caes. 15: omnium ordinum ad defendendam libertatem (with concordia), Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 3: (amici) quantā amoris conspiratione consentientis, Cic. Fin. 1, 20, 65: conspiratio consensusque virtutum, id. ib. 5, 23, 66: in re publicā bene gerendā, id. Dom. 11, 28: civitatium, Just. 34, 1, 1. —B. In a bad sense, a plotting, plot, mutiny, conspiracy, Cic. Scaur. 10, 20; 16, 37; id. Deiot. 4, 11; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a, 5; Quint. 6, 1, 9; 12, 7, 2; Suet. Aug. 19; id. Calig. 56 et saep.—III.Meton., the conspirators, body of conspirators: cum tota ejus conspiratio late quaereretur, Val. Max. 4, 7, 2.