Colluceo, collúces, pen. prod. collucêre Plin. To shine or giue light.Faces collucent Virg. Collucct flammis tota acies. Liu.Agri collucent floribus.Ouid.Glister with flowers.Ignes collucent.Virg. Polus collucet igmbus. Stat.Lampades vndique collucent.Ouid.Collucet sol mundo.Cic.Giueth light to.Collucent omnia luminibus.Liu.The lights shine at about.Collucet mare sole.Cic.Collucet at que illustratur candelabri fulgore templum Iouis.Cic. Vide collucere omnia furtis tuis. Cic.I saw thy ertortions euident in euery place.
Lewis and Short: Latin dictionary
col-lūcĕo (conl-), ēre, v. n., to give light on every side, to shine brightly, to be wholly illuminated, to be bright or brilliant (class. in prose and poetry; not in Hor.). I. Prop. (a).Absol.: sol, qui tam longe lateque colluceat, Cic. N. D. 2, 15, 40: caelum conlucet omnibus, id. Univ. 9 med.: taeda per undas, Lucr. 6, 883: collucent ignes, Verg. A. 9, 166; so, faces, id. ib. 4, 567; Curt. 3, 8, 22: per campum, Tac. A. 3, 4: lampades undique, Ov. H. 14, 25: pocula, Cat. 64, 45: plumae ignium modo, Plin. 10, 47, 67, 132.—(b). With abl.: candelabri fulgore, Cic. Verr. 2, 4, 32, 71: ignibus aedes, Ov. M. 4, 403: moenia flammis, Verg. A. 5, 4; Liv. 38, 6, 2: castra fulgore ignis, Curt. 3, 3, 3: polus ignibus, Stat. S. 1, 6, 89: omnia luminibus, Liv. 24, 21, 9: totus veste atque insignibus armis, Verg. A. 10, 539.—(g).Ab aliquā re (cf. ab, II.): (mare), quā a sole collucet, albescit et vibrat, Cic. Ac. 2, 33, 105.—II.Trop., to shine, be resplendent: vidi collucere omnia furtis tuis, Cic. Verr. 2, 1, 22, 58; id. N. D. 2, 39, 99: collucent floribus agri, Ov. F. 5, 363; cf. Col. 3, 21, 3; 10, 293.