Collis, huius collis m. g. Cic A hill: a hillocke.Angustus. Claud. Apricus. Virg. Apertus. Virg.Arduus. Tac. Canus niue. Sen. Cauus. Virg.Celsus.Virg. Curuus Virg. Deruptus. Tac. Fœcundus Ouid. Dumosus Col. Editus. Gell. Frondosus. Sil. Herbiser. Ouid.Incuruus Stat. Latebrosus. Sil. Maligni colles Insœcundi, Virg. Montani colles. Plin. Nitidi & virides colles. Vide NITEO. Patuli.Virg. Silebrosi Sidonins. Obscuri. Virg.Pulsati.Virg. Rupti. Sen. Scopulosi. Sil. Spatiosi. Lucan. Supini. Virg. Tumulosi. Mare. Virides Lucret. Vmbrosi. Ouid. Ascendere collem.Virg.To go vp the hill.Aer dissepit colles. Lucret. Compasseth the hilles.Exercere omere colles. Virg To till the hilles.Ingredi colles.Ouid. Summa colirum insidere. Tac. Collibus prohiberi Quint. Scandere colles. Sen. Subducunt se colles.Virg.Collînus. pen. prod. Adiect. vt Collina vinea. Col. A dineyarde on a hill.Collina vina, Col Made vpon the hill.Collina aqua. Col. Springing our of the hill.
Lewis and Short: Latin dictionary
collis, is (abl. reg. colle, e. g. Ov. M. 1, 698; 14, 90; 14, 333; 14, 822; 14, 836; Caes. B. G. 1, 24; 2, 18; Sall. J. 52, 3: Aventino, Liv. 1, 3, 9 et saep.; colli, Lucr. 2, 317 and 322; Auct. Aetn. 466; gen. plur. collium, Tac. Agr. 37; Lact. Opif. Dei, 10), m. [cel-, root of ex-cello, celsus; cf. calamus], high ground, a hill (opp. mons and campus), Lucr. 5, 1373; Cic. Verr. 2, 3, 18, 47; Caes. B. G. 2, 8; 7, 19: altus, Ov. M. 15, 306: aperti, Verg. G. 2, 112: aprici, id. E. 9, 49: celsus, id. A. 8, 604: supini, id. G. 3, 555: inter Palatinum Capitolinumque, Liv. 1, 12, 1; cf. id. 5, 54, 3 sq.: Dianae, i.e. Aventinus, Mart. 12, 18, 3.—Poet., = mons: collis Heliconii cultor, Cat. 61, 1.—And in plur.: colles, for a chain of mountains, Sil. 3, 420.—Hence, Ital. collina; Fr. colline.