Cohibeo, cóhibes, pen. cor cohíbui, choíbitum, pen. cor. cohibêre. Cic.To keepe: to restceine: to hold in: to keepe of: to let: to keepe short: to refraine or bridle.Cohibere aliquem in vinculis. Cur. To kepe short in prison. Cohibere se intra locum aliquem.Plaut.To keepe him selfe within a place. Cohibere se. Ter. To refraine, moderate or rule ones selfe.Assensionem cohibere rebus incertis.Cic.Not to be in hasle to credie for suretie things vncertaine.Crinem nodo. Horat. To trusse or tye vp haire in a knotte.Fugam Sil. Furorem alicuius. Cic.To represse.Gaudia. Propert. Impetus & crudelissimos conatus alicuius.Cic.Iras.Virg.To represfe.Iracundiam.Cic.To refraine or stay.Libidines offrænatas coniugibus aliorum.Cic.To bridle their our tagious lust from other mens wines: to refraine from aduontrie.Manum alicui.Stat.Motus animi turbatos.Cic.To moderare.Cohibere & continere ab omni lapsu temeritarem.Cic.Cohibere anirnum. manus, oculos ab alieno. Cicer.Not to steale, wishe, or destre other mens goods. Cohibere pari seueritate fiscum atque ærarium.Plin. iun.To vse like seneritie in proniding, that neither the eschequer nor common treasury increase ouermuch by ertraordinary payments.Ciuentas epistolas armis cohibere. Tac. Cohibere filium.Plaut.To keepe dnder his senne.Cohibent pugnare leges.Cic.Forbid to sight.Ceruos cohibent areu. Hor. They stay with shooting at thÊ.
Lewis and Short: Latin dictionary
cŏ-hĭbĕo, ui (perf. subj. cohibessit, Lucr. 3, 444 Lachm.), ĭtum, 2, v. a. [habeo]. I.To hold together, to hold, contain, confine, embrace, comprise (class.; syn. contineo): omnes naturas ipsa (universa natura) cohibet et continet, Cic. N. D. 2, 13, 35; Lucr. 3, 441 sq.; 1, 517; 1, 536: (nubes) ut fumus constare nequirent, Nec cohibere nives gelidas et grandinis imbres, id. 6, 107: aliquid in se, id. 2, 1031; cf. Cic. Fat. 9, 19: at Scyllam caecis cohibet spelunca latebris, Verg. A. 3, 424: semen occaecatum, Cic. de Sen. 15, 51: nodo crinem, Hor. C. 3, 14, 22: namque marem cohibent callosa (ova) vitellum, id. S. 2, 4, 14: auro lacertos,
to encircle
, Ov. H. 9, 59: bracchium togā, Cic. Cael. 5, 11: deos parietibus, Tac. G. 9.—B.Trop. (very rare): sed interest inter causas fortuito antegressas, et inter causas cohibentis in se efficientiam naturalem, Cic. Fat. 9, 19.—II. With the access. idea of hindering free motion, to hold, keep, keep back, hinder, stay, restrain, stop, etc. (in a lit. sense in prose rare, but trop. very freq.). A. Prop.: cohibete intra limen etiam vos parumper, Plaut. Mil. 3, 1, 1: nec muris cohibet patriis media Ardea Turnum, Verg. A. 9, 738: carcere ventos, Ov. M. 14, 224: ventos in antris, id. ib. 15, 346: cervos arcu, to stop, poet. for to kill, Hor. C. 4, 6, 34: nec Stygiā cohibebor undā, id. ib. 2, 20, 8: tempestatibus in portibus cohiberi, Auct. B. Afr. 98: cohiberi in vinculis, Curt. 6, 2, 11: Pirithoum cohibent catenae, Hor. C. 3, 4, 80: claustra cohibentia Janum, id. Ep. 2, 1, 255: ab aliquā re, Liv. 22, 3, 9; Tac. A. 1, 56: sanguis spongiā in aceto tinctā cohibendus est, Cels. 8, 4; cf. Plin. 27, 11, 69, 93: alvum, id. 29, 3, 11, 49: milites intra castra, Curt. 10, 3, 6: aquilones jugis montium, id. 8, 9, 12.—B.Trop.1. Cohibere aliquid or cohibere se, to stop something (or one's self), to hold in check, to restrain, limit, confine, keep back, repress, tame, subdue (syn.: contineo, refreno, arceo, coerceo): motus animi perturbatos, Cic. Off. 2, 5, 18: furentis impetus crudelissimosque conatus, id. Phil. 3, 2, 5; cf.: furorem alicujus, id. ib. 5, 13, 37: temeritatem, id. Ac. 1, 12, 45: gaudia clausa in sinu tacito, Prop. 2 (3), 25, 30: iras, Verg. A. 12, 314: pravas aliorum spes, Tac. A. 3, 56: ac premeret sensus suos, id. ib. 3, 11: bellum, Liv. 9, 29, 5: malum, Tac. A. 6, 16: sumptus, Arn. 2, p. 91: violentias effrenati doloris, Gell. 12, 5, 3: altitudinem aedificiorum, Tac. A. 15, 43: (provinciae) quae procuratoribus cohibentur, i. e.
are ruled
, id. H. 1, 11: non tu te cohibes? be moderate in grief, Ter. Heaut. 5, 1, 46; so Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4; Gell. 4, 9, 3.—(b). With quominus: vix cohibuere amici, quominus eodem mari oppeteret, Tac. A. 2, 24.—Pass.: ne flumine quidem interjecto, cohiberi quominus, etc., Tac. A. 2, 10.—(g). With inf., Calp. Ecl. 4, 20 (but in Cic. Tusc. 3, 25, 60; id. Caecin. 23, 66; Auct. B. G. 8, 23, prohibere is the true reading).—2. Aliquid ab aliquā re or aliquo, to keep something from something (or somebody), to ward off: manus ab alieno, Plaut. Trin. 4, 3, 12: manus, oculos, animum ab auro gazāque regiā, Cic. Imp. Pomp. 23, 66: effrenatas suas libidines a liberis et a conjugibus vestris, id. Mil. 28, 76: adsensionem a rebus incertis, id. N. D. 1, 1, 1.—Hence, cŏhĭbĭtus, a, um, P. a., confined, limited, moderate: dicendi genus, Gell. 7, 14, 7.—Comp.: habitudo cohibitior, Aus. Grat. Act. 27, 2.