Carpinus, carpíni, pen. prod. f. g. Plin. A certaine tree.
Lewis and Short: Latin dictionary
carpīnus, i, f., hornbeam of two species, I. Alba or carpinus alone: Carpinus betulus, Linn.; now carpino bianco, Vitr. 2, 9, 12, p. 74 Bip.; Col. 5, 7, 1; Plin. 16, 15, 26, 67; 16, 18, 30, 74; 16, 43, 83, 227. —II. Atra, now called sappino: Carpinus ostrya, Linn.; Cato, R. R. 31; cf. Plin. 16, 39, 75, 193.