Calamitas, pen. cor. calamirâtis, pen. prod. Terent.A temprst of hayle beating downe corne. Calamitas. Ces. Destenction: miserie: calamitie: aduersitie.Calamitas in amore.Terent.Trouble.Ictu aliquo calamitatis pulsa fides de foro.Cic. Accipere calamitarem. Cæsar. To recryue great hurte or domage.Afferre calamitatem.Cic.To bring great domage.Afficere calamitare.Cic.To make miserable: to doe great milchiefe.Afflixit hunc calamitas.Cic.Great miserie ouerthrew him.Capere calamitatem.Cic.To incurre great miserie.Importare calamitatem conseruatoribus suis.Cic.To bring great hurt, &c.Incidit amori nostro calamitas. Terent Trouble.Inferre calamitatem ciuitati. Cesar. To be cause of great mischiefe to, &c.Leuare calamitatem inuocentum.Cic.To deliuer from.
Lewis and Short: Latin dictionary
călămĭtas, ātis, f. [cf. in columis]. I.Lit., loss, injury, damage, mischief, harm: sed ecca ipsa egreditur, nostri fundi calamitas (Ter. Eun. 1, 1, 34). Proprie calamitatem rustici grandinem dicunt, Don.; cf. the same on Ter Heaut. 2, 4, 15: robigo genus est vitii, quo culmi pereunt, quod a rusticanis calamitas dicitur, Serv ad Verg. G. 1, 151: postquam calamitas plures annos arvas calvitur, Pac. ap. Non. p. 192, 30; Plaut. Cas. 5, 2, 34; id. Capt. 4, 3, 4: non ut legatus populi Romani, sed ut quaedam calamitas pervadere videretur, Cic. Verr. 2, 1, 17, 44 (cf. calamitosus, I A.): in calamitate fructuum,
in the failure
, id. ib. 2, 3, 98, 227: gregem afficere magnā calamitate, Varr. R. R. 2, 1, 27.—II.Trop.A. In gen., loss, misfortune, mishap, injury, calamity, disaster, ruin, adversity (freq. in class. prose and in iambic verse; excluded from hexameters by the measure): quanta, Plaut. Poen. 4, 2, 101: ita eam oppressit calamitas, Ter. Hec. prol. 22 (30): nova, Cic. Agr. 2, 3, 8: videbam, perniciem meam cum magnā calamitate rei publicae esse conjunctam, id. Cat. 1, 5, 11: aliis cau-sam calamitatis attribuere, id. Verr. 2, 5, 41, 106: calamitatem capere, id. Div. 1, 16: in calamitate esse,
distress
, Sall. C. 44, 5: calamitates perferre, Caes. B. G. 3, 19: tolerare, Cic. Att. 3, 14, 2: ferre, Nep. Timol. 4, 1; cf.: calamitates ferre, id. Ham. 1, 3: calamitate prohibere aliquem, Cic. Imp. Pomp. 7, 18: ignominiam et calamitatem in domum referre, id. Off. 1, 39, 138; Phaedr. 1, 3 fin.; cf. id. 3, prol. 40: calamitates publicae, Suet. Calig. 31; Col. 1, 3, 7.—B. In the histt. esp., the misfortunes of war, disaster, defeat: magnam inde calamitatem pulsos accepisse; quibus proeliis calamitatibusque fractos, etc., Caes. B. G. 1, 31: magna clades atque calamitas rempublicam oppressisset, Sall. C. 39, 4: accipere, Nep. Con. 1, 3: accidit illa calamitas apud Leuctra, id. Ages. 6, 1: calamitates belli ferre, id. Hann. 1, 3: calamitatem inferre alicui, Caes. B. G. 1, 12.—Hence opp. to victoria, Suet. Caes. 60.—III.Transf.: hostium adversus calamitates contendere,