Barbáricus, pen. corr. Adiectiuum. Apuleius. Pertaining to, or comming frout barbaraus people.Barbarismus.The corrupt forme of speaking or pronouncing.Barbaricum aurum dixit Virgilius, pro Musto, vel ex Barbaria aduecto. Cor barbaricum. Sil. Barbarica legeius suum persequi, Id est Romana.Plaut.Barbarica pauimenta. Plin. I aued floores.Barbarica suppellex.Liu.Of a straunge countrey.Barbarica sylua. Col. Where trees of diuers sortes grow out of order.Vestes barbaricæ. Id est pretiosæ. Lucret. Precious: rich.Barbaria.Cic.Rudenesse: barbaritie: crueltie: inciuilitie: rusticitie: sierceuesse.Grandis barbaria.Ouid. Inhumana barbaria, Ouid.Barbariam inueteratam delere ex ahquorum moribus.Cic.Resistere immani atq, intoleraodæ barbariæ alicuius.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
barbărĭcus, a, um, adj., = barbariko/s [barbarus]. I.Foreign, strange, outlandish, barbarous, in opp. to Grecian or Roman (poet. and in post - Aug. prose). A. In gen.: alae, Luc. 1, 476: sermo, Amm. 18, 2, 1: pyra, Plin. 15, 15, 16, 56: equi, Veg. 6, 7, 1.—Hence, 2.Subst.: barbărĭcum, i, n.a.A foreign land (post-class.): Albis in barbarico, longe ultra Rhenum est, Eutr. 7, 8; 9, 4; Spart. Sev. 47.—b. Barbaricum appellatur clamor exercitus, quod eo genere barbari utantur, Paul. ex Fest. p. 31 Müll.—B. Esp., of a particular country, in opp. to Greece or Rome. 1. Freq. for Phrygian (v. barbarus): astante ope barbaricā, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 120 Müll.): vestes, Lucr. 2, 500: barbarico postes auro spoliisque superbi, Verg. A. 2, 504.—2. (In the mouth of a Greek.) For Italian, Roman (only in Plaut.): urbes, Plaut. Capt. 4, 2, 104: lex, id. ib. 3, 1, 32: cenare lepide nitideque volo: nihil moror barbarico ritu esse,
after the frugal manner of the ancient Romans
, id. Cas. 3, 6, 19.—3. For German, Germanic: nomina, Suet. Calig. 47.—II. (Acc. to barbarus, II.) Rough, rude, unpolished (very rare): vita, Claud. Eutr. 2, 226. —Trop.: silva barbarica id est conseminea, Col. 11, 2, 83; cf. Mart. 3, 58, 5.—Hence, adv.a. barbărĭcum, barbarously: barbaricum atque immane gemens, Sil. 12, 418.—b. barbărĭcē, like a foreigner: barba barbarice demissa, Capitol. Ver. 10, 6.