Attribuo, attribuis, attribui, attribûtum, pen. prod. attribúere. Cic.To attribuce: to impute: to put vpon one by blaming: to assigne.Attribuere sibi soli.Cic.To impute all to him selfe: to take all vpon him selfe.Attribuere causam calamitatis alicui.Cic.To impute or lay the cause of.Culpam attribuere.Cic.To lay the fault vpon.Quòd Sicyonij te la dunt attribuas Scruilio.Cic.Impute it wholy to Seruilius.Ascribere & attribuere.Cic. Attribuere pro Dare, vel fidei committere.Liu. Eique omnia exscripta exsignataque attribuit. He giueth or committeth to keepe.Timor quem mihi natura pudórque meus attribuit.Cicer.Which my nature giueth me.Attribuere alicui equum, mancipium, &c. Cæs. To giue or deliuer. Attribuere ciuitates vxoribus solent Persarum reges. Ci. To assigue.Attribuere locum tertium salici in æstimatione ruris. Plin. To giue the third price.Attributi finitinus monicipijs. Plin. Assigned and giuen.Attributa fydera singulis nobis. Plin. Procuratio attributa, atque descripta.Cicer.Distributed or appointed. Attribuere negotium an quod alteri. Cæs. To commit that charge. Attributæ pecuniæ. Ci. Mony assigned, alowed, appointed.Soluere & attribuere pecuniam.Cic.Attributi.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
at-trĭbŭo (adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico). I. In gen. A.Lit.: pueros attribue ei, quot et quos videbitur, Cic. Att. 12, 30: video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province
, id. Cat. 2, 3, 6: insulae Rhodiis attributae,
annexed
,
subjected
, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11: Camunni finitimis adtributi municipiis, Plin. 3, 20, 24, 134: equos gladiatoribus, Caes. B. C. 1, 14: quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat, Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12: aliquem, ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures: bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit, Suet. Tit. 8 al.—Hence of appropriations from the exchequer: pecuniam alicui, Cic. Phil. 14, 14, 16: ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere, id. ib. 14, 14fin.; so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur, Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one: attributos quod appellas, valde probo, i. e.
my debtors
,
to whom I have referred you
, Cic. Att. 13, 22.—B.Trop.: timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit, Cic. Rosc. Am. 4: Suus cuique attributus est error, Cat. 22, 20: si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur, i. e.
if these are represented as speaking
, Cic. Inv 1, 52, 100: curam alicujus rei adtribuere, Liv. 26, 49.—II. Esp. A.To join in addition, to add: non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram, Cic. Tusc. 3, 30, 73.—B. Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo): si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris, Cic. Sen. 1, 3: Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues, id. de Or. 2, 3, 14: bonos exitus dis immortalibus, id. N. D. 3, 37, 89: aliis causam calamitatis, id. Verr. 2, 5, 41.—C. T. t., to lay as a tax or tribute: his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur, Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus (adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.A. (Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, 181 Müll.—B. In gram. lang., a predicate, attribute: Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum, Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin.