Attendo, attendis, attendi, attentum, atténdere. Tere. To take heede: to consider: to be attentiue: to giue eare to.Aude atque attende.Cic.Harken and giue eare.Diligenter attendere.Cic.To harken diligently.Admodum attendere.Cic. Idem. Magnopere attendere.Cic. Idem. Bene attendisti.Cic. Idem. Attendere alicui rei. Plin iun. To apply any thing.Attendere iuri. Suet. To study the lawe.Attendere alicui.Plin. iun.To mark what one doth or saith: to harken to him.Attendere aliquid vel aliquem Cicer.To be attentiue to a thing or person: to marke or regard what he doth.Attendere & aucupati verba oportebit.Cic.Non attendimus, ne que exaudimus nosmetipsos.Cic.Attendere atque intelligere.Cic.Vt nrhil possit de officijs legationis attendere.Cic.That it can marke nothing of, &c.Attendere animum.Terent.To take heede: to giue eare: to marke.Attendite animos ad ea quæ consequuntur.Cic.Attendere animo æquo.Terent.To harken quietly.Erigere mentes, aurésque, & dicentem attendere.Cic.
Attineo, áttines, pen. cor. attmui, attinêre. Plaut.To holde: to holde backe.Attinert aliquem. Tac. To stay or hold one.Attineri publica custodia. Tac. To be kept in a goale or cõmon prison.Attineri vinculo seruitutis. Tac. To be kept in bondage.Defectione attineri. Tac. To be stayed through treason.Discordijs attineti. Tac. To be stayed with.Domi attineri studijs. Ta. To be kept at home with studies. Attinet, pen. cor. ferè impersonaliter legitur. It besemeth: it is conuenient: it appettaineth: it belongeth: it concerneth or toucheth.Plaut.Quid attinet nos scire? To what purpose is it: what needeth it? what auaileth it?Quid enim attinuit quum, &c.Cic.Nihil attinet de assensione omnia loqui.Cicer.It needeth not.Attinet ad vitam colendam.Cic.It appertaineth to.Attinet ad me.Terent. Iámne me vis dicere, quod ad te attinet? That toucheth or concerneth chee?Nihil ad me attinet.Terent.I haue nought to doe with it.Quid istuc ad me attinet? Cic.What haue I to doe with it?Quod ad me attinet.Cic.As for me: as for my part.Quod ad argentum attinet.Plaut.As concerning the mony.Quam ad rem dicam hoc attinere somnium. Plau. To what purpose shall I say, that it tendeth?
Lewis and Short: Latin dictionary
attendo (adt-, Dietsch), tendi, tentum, 3, v. a., orig., to stretch something (e. g. the bow) toward something; so only in Appul.: arcum, Met. 2, p. 122, 5.—Hence, I. In gen., to direct or turn toward, = advertere, admovere: aurem, Att. ap. Non. p. 238, 10; Trag. Rel. p. 173 Rib. (cf. infra, P. a.): attendere signa ad aliquid, i. e.
to affix
, Quint. 11, 2, 29 (Halm, aptare); so, manus caelo, to stretch or extend toward, App. Met. 11, p. 263, 5: caput eodem attentum, Hyg. Astr. 3, 20.—Far more freq., II.Trop.A. Animum or animos attendere, or absol. attendere, also animo attendere, to direct the attention, apply the mind to something, to attend to, consider, mind, give heed to (cf.: advertere animum, and animadvertere; freq. and class.) 1. With animum or animos: animum ad quaerendum quid siet, Pac. ap. Non. p. 238, 15: dictis animum, Lucil. ib.: animum coepi attendere, Ter. Phorm. 5, 6, 28: quo tempore aures judex erigeret animumque attenderet?Cic. Verr. 2, 1, 10: si, cum animum attenderis, turpitudinem videas, etc., id. Off. 3, 8, 35: animum ad cavendum, Nep Alcib 5, 2: jubet peritos linguae attendere animum, pastorum sermo agresti an urbano propior esset, Liv. 10, 4: praeterea et nostris animos attendere dictis atque adhibere velis, Lucil. ap. Non. p. 238, 11: attendite animos ad ea, quae consequuntur, Cic. Agr. 2, 15.—With a rel.-clause as object: nunc quid velim, animum attendite, Ter. Phorm. prol. 24.—2.Absol.: postquam attendi Magis et vi coepi cogere, ut etc., Ter. Hec. 2, 2, 25: rem gestam vobis dum breviter expono, quaeso, diligenter attendite, Cic. Mil. 9: audi, audi atque attende, id. Planc. 41, 98; so id. de Or. 3, 13, 50; Phaedr. 2, 5, 6; Juv. 6, 66; 11, 16 al.—With acc. of the thing or person to which the attention is directed: Glaucia solebat populum monere, ut, cum lex aliqua recitaretur, primum versum attenderet, Cic. Rab. Post. 6, 14: sed stuporem hominis attendite,
mark the stupidity
, id. Phil. 2, 12, 30; so id. de Or. 1, 35, 161; Sall. J. 88, 2; Plin. Ep 6, 8, 8; Luc. 8, 623 al.: me de invidiosis rebus dicentem attendite. Cic. Sull 11, 33; id. Verr. 2, 1, 10: Quā re attendo te studiose, id. Fin. 3, 12, 40: non attenderunt mandata, Vulg. 2 Esdr. 9, 34; ib. Job, 21, 5; ib. Isa. 28, 23.— Pass.: versūs aeque prima et media et extrema pars attenditur, Cic. de Or. 3, 50, 192. —With inf. or acc. and inf. as object: quid futurum est, si pol ego hanc discere artem attenderim? Pompon. ap. Non. p. 238, 17: non attendere superius illud eā re a se esse concessum, Cic. Ac. 2, 34, 111.—With a rel.clause or a subjunct. with a particle: cum attendo, quā prudentiā sit Hortensius, Cic. Quinct. 20, 63: Hermagoras nec, quid dicat, attendere nec ... videatur, id. Inv. 1, 6, 8: forte lubuit adtendere, quae res maxume tanta negotia sustinuisset, Sall. C. 53, 2: Oro, parumper Attendas, quantum de legibus queratur etc., Juv. 10, 251: attende, cur, etc., Phaedr. 2, prol. 14: attendite ut sciatis prudentiam, Vulg. Prov. 4, 1: Attendite, ne justitiam vestram faciatis etc., ib. Matt. 6, 1; ib. Eccli. 1, 38; 13, 10; 28, 30.— With de: cum de necessitate attendemus, Cic. Part. Or. 24, 84.—With dat. (post-Aug.): sermonibus malignis, Plin. Ep. 7, 26: cui magis quam Caesari attendant?id. Pan. 65, 2; Sil. 8, 591: attendit mandatis, Vulg. Eccli. 32, 28; ib. Prov. 7, 24: attendite vobis,
take heed to yourselves
, ib. Luc. 17, 3; ib. Act. 5, 35; ib. 1 Tim. 4, 16.—So in Suet. several times in the signif. to devote attention to, to study, = studere: eloquentiae plurimum attendit, Suet. Calig. 53: juri, id. Galb. 5: extispicio, id. Ner. 56.—With abl. with ab (after the Gr. prose/xein a)po/ tinos; eccl. Lat.): attende tibi a pestifero,
beware of
, Vulg. Eccli. 11, 35: attendite ab omni iniquo, ib. ib. 17, 11; ib. Matt. 7, 15; ib. Luc. 12, 1; 20, 46.—3. With animo (ante- and post-class. and rare): cum animo attendi ad quaerendum, Pac., Trag. Rel. p. 79 Rib.: nunc quid petam, aequo animo attendite, Ter. Hec. prol. 20: quid istud sit, animo attendatis, App. Flor. 9: ut magis magisque attendant animo, Vulg. Eccli. prol.; so, in verbis meis attende in corde tuo, ib. ib. 16, 25.— B.To strive eagerly for something, long for: puer, ne attenderis Petere a me id quod nefas sit concedi tibi, Att. ap. Non. p. 238, 19 (Trag. Rel. p. 173 Rib.).—Hence, attentus, a, um, P. a.A.Directed to something, attentive, intent on: Ut animus in spe attentus fuit, Ter. And. 2, 1, 3: Quo magis attentas aurīs animumque reposco, Lucr. 6, 920: Verba per attentam non ibunt Caesaris aurem, Hor. S. 2, 1, 19: si attentos animos ad decoris conservationem tenebimus, Cic. Off. 1, 37, 131: cum respiceremus attenti ad gentem, Vulg. Thren. 4, 17: eaque dum animis attentis admirantes excipiunt, Cic. Or. 58, 197: acerrima atque attentissima cogitatio,
a very acute and close manner of thinking
, id. de Or. 3, 5, 17: et attentum monent Graeci a principio faciamus judicem et docilem, id. ib. 2, 79, 323; 2, 19, 80; id. Inv. 1, 16, 23; Auct. ad Her. 1, 4: Ut patris attenti, lenonis ut insidiosi, Hor. Ep. 2, 1, 172: judex circa jus attentior, Quint. 4, 5, 21.—B.Intent on, striving after something, careful, frugal, industrious: unum hoc vitium fert senectus hominibus: Attentiores sumus ad rem omnes quam sat est, Ter. Ad. 5, 3, 48: nimium ad rem in senectā attente sumus, id. ib. 5, 8, 31: tum enim cum rem habebas, quaesticulus te faciebat attentiorem, Cic. Fam. 9, 16, 7: paterfamilias et prudens et attentus, id. Quinct. 3: Durus, ait, Voltei, nimis attentusque videris Esse mihi, Hor. Ep. 1, 7, 91: asper et attentus quaesitis, id. S. 2, 6, 82: vita, Cic. Rosc. Am. 15, 44 Matth.: qui in re adventiciā et hereditariā tam diligens, tam attentus esset, id. Verr. 2, 2, 48: antiqui attenti continentiae, Val. Max. 2, 5, 5.—Comp.: hortor vos attentiori studio lectionem facere, Vulg. Eccli. prol.—Hence, adv.: atten-tē, attentively, carefully, etc.: attente officia servorum fungi, Ter. Heaut. 1, 1, 14; audire, Cic. Phil. 2, 5; id. Clu. 3 fin.; id. de Or. 2, 35, 148; id. Brut. 54, 200: legere, id. Fam. 7, 19: parum attente dicere, Gell. 4, 15: custodire attente, Vulg. Jos. 22, 5.— Comp.: attentius audire, Cic. Clu. 23: acrius et attentius cogitare, id. Fin. 5, 2, 4: attentius agere aliquid, Sall. C. 52, 18: spectare, Hor. Ep. 2, 1, 197: invicem diligere, Vulg. 1 Pet 1, 22.—Sup.: attentissime audire, Cic. de Or. 1, 61, 259.
at-tĭnĕo (adt-, Dietsch, Weissenb.), tĭnui, tentum, 2, v. a. and n. [teneo]. I.Act., (so only ante-class. or in the histt.; most freq. in Plaut. and Tac.). A.To hold to, to bring or hold near: aliquem ante oculos attinere, Plaut. Men. 5, 1, 30.—B.To hold or detain at some point (class. retinere), to hold fast, keep hold of, to hold, keep, detain, hold back, delay: testes vinctos, Plaut. Truc. 4, 3, 63; id. Bacch. 2, 2, 3: animum, id. Mil. 4, 8, 17: lectos viros castris attinere, Tac. A. 2, 52; 6, 17: prensam dextram vi attinere, id. ib. 1, 35; 2, 10; 3, 71 fin.: cunctos, qui carcere attinebantur, necari jussit, id. ib. 6, 19; 3, 36 fin.; 12, 68; 13, 15; 13, 27; 15, 57: set ego conperior Bocchum Punicā fide simul Romanum et Numidam spe pacis adtinuisse,
detained
,
amused
, Sall. J. 108, 3: ad ea Corbulo satis comperto Vologesen defectione Hyrcaniae attineri,
is detained
,
hindered
, Tac. A. 13, 37 fin.; 13, 50; 14, 33; 14, 56 fin.; 16, 19; id. H. 2, 14 fin.—C.To hold possession of, to occupy, keep, guard, preserve: Quamque at tinendi magni dominatūs sient, Ter. Fragm. ap. Cic. Or. 47, 157: ripam Danubii, Tac. A. 4, 5.—II.Neutr.A.To stretch out to, to reach to: nunc jam cultros attinet, i. e. ad cultros,
now he is reaching forth for
, Plaut. Capt. 2, 2, 17.—Hence, of relations of place, to extend or stretch somewhere: Scythae ad Borysthenem atque inde ad Tanain attinent, Curt. 6, 2, 9.—B.To belong somewhere; only in the third person: hoc (res) attinet (more rare, haec attinent) ad me (less freq. simply me), or absol. hoc attinet, this belongs to me, concerns me, pertains or appertains to me, relates or refers to me; cf. Rudd. II. p. 209; Roby, 1534 (the most usu. class. signif. of the word). 1. Attinet (attinent) ad aliquem: negotium hoc ad me attinet, Plaut. Bacch. 2, 2, 51: num quidnam ad filium haec aegritudo attinet?id. ib. 5, 1, 24: nunc quam ad rem dicam hoc attinere somnium, id. Rud. 3, 1, 19; id. Most. 1, 3, 4: Quid istuc ad me attinet?id. Poen. 3, 3, 24: Quid id ad me attinet?id. Trin. 4, 2, 136, and id. ib. 4, 3, 58: quod quidem ad nos duas attinuit, id. Poen. 5, 4, 9 et saep.: comperiebam nihil ad Pamphilum quicquam attinere, Ter. And. 1, 1, 64; 1, 2, 16: Scin tu ... ad te attinere hanc Omnem rem?id. Eun. 4, 6, 6; id. Ad. 1, 2, 54; 2, 1, 32; 3, 1, 9; id. Phorm. 3, 1, 17: nunc nil ad nos de nobis attinet, Lucr. 3, 852; 4, 30: vobis alio loco, ut se tota res habeat, quod ad eam civitatem attinet, demonstrabitur,
in respect to that city
, Cic. Verr. 2, 2, 5: quod ad me attinet, id. ad Q. Fr. 2, 1; so id. Att. 5, 17; id. Fam. 1, 2 al.: quod ad provincias attineret, Liv. 42, 10; 23, 26 al.: tamquam ad rem attineat quicquam, Hor. S. 2, 2, 27 al.: sed quid istae picturae ad me attinent?Plaut. Men. 1, 2, 36: Do. Hae quid ad me? Tox. Immo ad te attinent: et tuā refert, id. Pers. 4, 3, 27: tantumne ab re tuast oti tibi, Aliena ut cures eaque nil quae ad te attinent?Ter. Heaut. 1, 1, 24: cetera quae ad colendam vitem attinebunt, Cic. Fin. 4, 14, 38.—And with nunc = ad hoc tempus (eccl. Lat.): Quod nunc attinet, vade, and for this time (Gr. to\ nu=n e)/xon), Vulg. Act. 24, 25.—2. Attinet (attinent) aliquem: neque quemquam attinebat id recusare, Cic. Quinct. 19: de magnitudine vocis nihil nos attinet commonere, Auct. ad Her. 3, 11, 20: in his, quae custodiam religionis attinent, Val. Max. 1, 1, n. 14.—3. Hoc attinet (haec attinent), and more freq. attinet with an inf. as subject (act. and pass.), it concerns, it matters, is of moment, is of consequence, is of importance: ea conquisiverunt, quae nihil attinebant, Auct. ad Her. 1, 1, 1: nec patitur Scythas ... Parthum dicere, nec quae nihil attinent, Hor. C. 1, 19, 12: de quo quid sentiam, nihil attinet dicere, Cic. Fam. 4, 7, 3: nihil enim attinet quemquam nominari, id. Leg. 2, 17, 42: quia nec eosdem nominari adtinebat, Liv. 23, 3, 13: nec adtinuisse demi securim, cum sine provocatione creati essent, interpretabantur, id. 3, 36; 2, 41; 6, 23; 6, 38; 34, 3; 36, 11; 37, 15: Quid attinet tot ora navium gravi Rostrata duci etc., Hor. Epod. 4, 17 al.—And in pregn. signif., it is serviceable, useful, or avails for, etc.: quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?Cic. Fin. 4, 22, 60: eā re non venit, quia nihil attinuit, id. Att. 12, 18: nec victoribus mitti adtinere puto, Liv. 23, 13: sin (frumenta) protinus usui destinantur, nihil attinet repoliri, Col. 2, 21, 6.