[This is a MPIWG MPDL language technology service] ![MPIWG MPDL language technology service](/mpiwg-mpdl-lt-web/images/info.png) |
WordInfo
MorphologyDictionary- Charlton T. Lewis: An Elementary Latin Dictionary
- Cooper: Thesaurus Linguae Romanae et Brittanicae
- Lewis and Short: Latin dictionary
- āmentĭa, ae, f. [amens], the being out of one's senses, beside one's self, madness, insanity. I. Lit.:
animi adfectionem lumine mentis carentem nominaverunt amentiam eandemque dementiam
, Cic. Tusc. 3, 5, 10: Di monerint meliora atque amentiam averruncassint tuam, Pac. ap. Varr. L. L. 7, 102 Müll., and in Paul. ex Fest. p. 373 Müll. (Trag. Rel. p. 90 Rib.): heu cor ira fervit caecum, amentiā rapior ferorque, Att. ap. Non. 503, 7 (Trag. Rel. p. 194 Rib.): Quor meam senectutem hujus sollicito amentiā
, Ter. And. 5, 3, 16: Quae istast pravitas, Quaeve amentiast ...?
id. Heaut. 5, 2, 21; id. Hec. 4, 4, 50 (not elsewhere in Ter.): flagrare cupiditate atque amentiā
, Cic. Verr. 2, 4, 34: amentiā atque audaciā praeditus
, id. ib. 2, 2, 42; Ov. M. 5, 511: tanta vis amentiae verius quam amoris mentem turbaverat
, Liv. 3, 47; 23, 9: Percutiat te Dominus amentiā
, Vulg. Deut. 28, 28; ib. Zach. 12, 4.—II. Meton. A. Folly, stupidity (cf. amens, II.): si quem amentia verset
, Hor. S. 2, 3, 249.—B. Malice, malignity (eccl. Lat.): propter multitudinem amentiae (tuae)
, Vulg. Os. 9, 7.
[* external links may not function]
Elapsed time: 2 ms, see the service description of this page, if you find a bug let us know