Ambigo, ámbigis, pen. corr. ambigere. To be in doubt: to be in controuersle or variaunce.Vicini nostri hic ambigunt de finibus. Ter. Ambigitur aliquid ex cõtrarijs scriptis. C. Is in cõtrouersy.Ambigere cum aliquo.Cic.To be at variaunce with one.Ambigitur aliquid inter homines.Cicer.Is in controuersie betweene them. Ambigere patriam. Tac. Id est, ambire patriam. Ambigitur. pen. cor. Imperlonale. Pli. Cic.It is in doubt, variaunce or controuersie.Ambigitur lus aliquod inter peritos.Cic.Ambiguntur causæ propter scriptum.Cic.Be doubted of.Homo cum omnibus generibus ambigir: id est, ancipitem naturam habet ad omnia genera.
Lewis and Short: Latin dictionary
ambāgo, ĭnis, f., = ambages: rerum. Manil. 4, 303; cf. Serv. ad Verg. A. 2, 297.
amb-ĭgo, ĕre (perf. tense not used), v. n. [ago]. I.Lit., to go about or around: ambigens patriam et declinans, Tac. A. 6, 15 fin.—II.Trop., to wander about; to waver, hesitate, be undecided, to doubt, be in suspense (syn. dubito; class., but mostly in prose).—In this sense in Cic. either impers. or pass.a.Impers.: Quale quid sit, ambigitur,
is uncertain
, Cic. de Or. 2, 26: omnis res eandem habet naturam ambigendi, de quā disceptari potest, i. e.
admits of arguments for and against
, id. ib. 3, 29: ambigitur, quotiens uter utro sit prior, Hor. Ep. 2, 1, 55: de nomine ipso ambigi video, Plin. 33, 1, 4, 10: adspici aliquando eam volucrem, non ambigitur,
it cannot be doubted
, Tac. A. 6, 28.—b.Personal: cui rei primum occurreret, ambigebat, Just. 29, 4: Alexandrum regnum Asiae occupaturum haud ambigere, Curt. 3, 3; Tac. A. 12, 65: causa, de quā tu ambigis, Gell. 14, 2: ambigebant de illis, Vulg. Act. 5, 24.—c.Pass.: ambigitur status, in quo etc., Lucr. 3, 1074: in eo jure, quod ambigitur inter peritissimos,
of which there is a doubt
, Cic. de Or. 1, 57; 2, 24: in eis causis, quae propter scriptum ambiguntur, id. ib. 2, 26.—III.Transf.A.To argue, debate about something: ut inter eos, qui ambigunt, conveniat, quid sit id, de quo agatur, Cic. Fin. 2, 2: ambigere de vero, id. Or. 36.—B.To contend, dispute, wrangle, etc.: vicini nostri ambigunt de finibus, Ter. Heaut. 3, 1, 90: ambigunt agnati cum eo, qui est heres, Cic. Inv. 2, 42: de fundo, id. Caecin. 8: de hereditate, id. Verr. 2, 1, 45: de regno, Liv. 40, 15.