Alácritas, pen. corr. Theerefulneffe: liuelinesse: courage: read nesse.Alacritas & lætitia.Cic.Canum alacritas in venando. Ci. Theeresulnesse of houndes.Alacritas laboris in Laconicis canibus. Plin. Egregia alacritas animi.Cic.Inanis alacritas.Cic.Addis mihi scribendi alacritatem Cicero.Thou ginest me a courage.Affert mihi alacritatem summam Reipub. defendendæ, &c. Cic.A good courage: a liuely stomacke.Fert alacritatem cupiditas.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
ălăcrĭtas, ātis, f. [alacer], the condition or quality of alacer, liveliness, ardor, briskness, alacrity, eagerness, promptness, joy, gladness: alacritas rei publicae defendendae, Cic. Phil. 4, 1: mirā sum alacritate ad litigandum, Cic. Att. 2, 7; so id. ib. 16, 3: alacritas studiumque pugnandi, Caes. B. G. 1, 46: animi incitatio atque alacritas, id. B. C. 3, 92: alacritas animae suae, Vulg. Eccli. 45, 29: finem orationis ingens alacritas consecuta est, Tac. Agr. 35: (naves) citae remis augebantur alacritate militum in speciem ac terrorem, id. A. 2, 6.—Of animals: canum in venando, Cic. N. D. 2, 63. —Of a joyous state of mind as made known by external demeanor, transport, rapture, ecstasy: inanis alacritas, id est laetitia gestiens, Cic. Tusc. 4, 16, 36: vir temperatus, constans, sine metu, sine aegritudine, sine alacritate ullā, sine libidine, id. ib. 5, 16, 48. —With obj. gen., joy on account of something: clamor Romanorum alacritate perfecti operis sublatus, Liv. 2, 10 med.— In plur.: vigores quidam mentium et alacritates, Gell. 19, 12, 4.