Accusator, pen. prod. Verb. Qui accusat. An accuser: a rebuker.Acer & acerbus accusator.Cic.Districtior accusator.Tacit.Accusator vehemens & molestus.Cic.Accusatorem comparare in aliquem. Vide COMPARO. Accusatores fatiscunt.Tacit.Be wearie.Moliri accusatorem & crimina. Tac. To set vp or procure an accuset and faultes against a man.Accusatorem ponere vel apponere alicui. Cælius ad Ciceronem. To set vp or suborne an accuser.Accusatores struere.Tacit.To forge or suborne.Accusatoris nomen sustinere.To confesse himselfe to be an accuser.
[Remark: this dictionary entry has no valid XML/HTML content in database so a text version of this entry is shown.]: <orth>Accusatorius</orth>, Adiectiuum,<p> <snse>Quod ad accusationem pertinet. <trans lang="en">That appertayneth to accusation.</trans> <I>Animus accusatorius.</I> <bibl><author>Cic.</author></bibl> <trans lang="en">That delighteth to accuse.</trans> <I>Libellus accusatorius.</I> <bibl><author>Cic.</author></bibl> <trans lang="en">A bill of complaint.</trans> </sense>
Lewis and Short: Latin dictionary
accūsātor, ōris, m. [id.], orig. one who calls another to account; hence, transferred to public life, an accuser, a plaintiff, esp. in a state-offence (while petitor signifies a plaintiff in private causes; yet accusator is often used for every kind of accuser, and then includes the petitor, v. accuso no. II. A.). I. In gen. (very freq.): accusatorem pro omni actore et petitore appello, Cic. Part. Or. 32, 110: possumus petitoris personam capere, accusatoris deponere?id. Quint. 13 fin.; cf. Quint. 6, 1, 36: accusatores multos esse in civitate utile est, ut metu contineatur audacia, Cic. Rosc. Am. 20: acres atque acerbi, id. Brut. 36: vehemens et molestus, id. ib. 34fin.: graves, voluntarii, id. Leg. 3, 20, 47: firmus verusque, id. Div. in Caecil. 9, 29 al.: eundem accusatorem capitis sui ac judicem esse, Liv. 8, 32, 9: ita ille imprudens ipse suus fuit accusator, Nep. Lys. 4, 3: graviter eos accusat quod, etc., Caes. B. G. 1, 16, 5: accusatores tui, Vulg. Act. 23, 35; 25, 18 al.— II. Esp., in silv. age, an informer, a denouncer (= delator): accusatorum denuntiationes, Suet. Aug. 66; so Juv. 1, 161.