Absolutio, Verbale. Cic.Perfection. Absolutio ad crimen relatum.Cicer.A discharge: a dispatching: a deliueraunce.Conficere absolutionem. Vide CONFICIO. Esse absolutioni.Tacit.To endauour: to doe that he can to discharge or deliuer one accused.
Lewis and Short: Latin dictionary
absŏlūtĭo, ōnis, f. [absolvo]. I. In judicial lang., an absolving, acquittal: sententiis decem et sex absolutio confici poterat, Cic. Clu. 27: annus decimus post virginum absolutionem, id. Cat. 3, 4: majestatis (for de majestate), an acquittal from crimen majestatis, id. Fam. 3, 11.—In Suet. in plur.: reis absolutiones venditare, Vesp. 16.—II.Completion, perfection, consummation.A. In gen.: virtus quae rationis absolutio definitur, Cic. Fin. 5, 14: hanc absolutionem perfectionemque in oratore desiderans,
this finish and perfection
, id. de Or. 1, 28, 130; so id. Inv. 2, 30.—B. Esp., in rhet., completeness, Cic. Inv. 1, 22, 32.