Supplícium, supplícij, n. g. Salust.Supplication: prayer.Dijs immortalibus supplicia decernere.Salust. Supplicium. Cic, Paine: torment: punishment.Dira supplicia. Vir. Funesta, Stat.Miserabile vitæ supplicium.Stat.Sæua supplicia.Stat. Triste supplicium. Stat. Adhibere supplicium, Vide. ADHIBEO. Afficere supplicio.Cic.To punish.Coercere aliquem supplicijs.Cic.Coercere delicta supplicijs. Horae. Constituere supplicium alicui maleficio. Ci. Constituere supplicium in aliquem.Cic.To appoint apunishment for one.Scelus ac fraudem nocentis supplicio constringere. Ci. Constringi supplicio, Vide CONSTRINGO.Conunere se supplicio.Cic.Dédere aliquem ad supplicium, Vide DEDO.Deposcere supplicia.Stat.Dare supplicium. Catul. To be punished.Alicui dare supplicium. Teren. Ei dabis vltrò supplicium. Thou wilt be contented to be punished at his hand.Sæua supplicia domant impios Sen.Exequi supplicia. Sen. To erecute punishment.Exercere supplicium.Stat.Expendere supplicia veterum malorum.Virg.To be punlshed for his old mischiefes.Exposcere supplicium. Catul. Haurire supplicia.Virg.To be greatly punished.Inferre supplicia vrbibus hostium, Vide INFERO.Inhibere supplicia alicui, Vide INHIBEO.Interfectus omni supplicio, Vide INTRFICIO. Luere supplicia, Vide LVO.Mactare supplicio, Vide MACTO.Merere supplicium.Ouid.Mergere vltimis supplicijs. Plin. Aliquem vinculis & verberibus atque omni supplicio excruciatum necare.Cic.Pati supplicium, Vide PATIOR.Pendere supplicia, Vide PENDO.Perferre supplicia, Vide PERFERO.Perire supplicio.Cic.Rapiad supplicium ob facinus.Cic.Reciditur culpa supplicio. Horat. Remittere & condonare ahcui suppliciÛ. Vatinius Cic.To pardon and remit the punishment that one hath veserued.Soluere supplicium alicui Cic.Sumere supplicium.Cic.To punish.Sumere supplicium de aliquo.Cic.To punish one.Trai ad supplicium. Cic.Vti supplicio in aliquem. Vatinius Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
supplĭcĭum (subpl-), ii, n. [supplex; prop. a kneeling down, either as a suppliant or to receive punishment]. I. As a suppliant. A. In relig. lang., humiliation, a public prayer or supplication, an act of worship (mostly ante-Aug. and in prose after the Aug. period; not in Cic. or Cæs.; syn.: supplicatio, obsecratio): nunc pergam, ut suppliciis placans caelitum aras expleam, Att. ap. Non. 398, 19; cf.: deos suppliciis, sumptu, votis, donis, Precibus plorans, obsecrans, Afran. ib. 398, 22: suppliciis votisque fatigare deos, Liv. 27, 50, 5: non votis neque suppliciis muliebribus auxilia deorum parantur, Sall. C. 52, 29.— 2. Esp., a sacrificing, offering: nihil ei (Jovi) acceptum est a perjuris supplicii,
offering
,
sacrifice
, Plaut. Rud. prol. 25: in suppliciis deorum magnifici, Sall. C. 9, 2; id. J. 55, 1: precibus suppliciisque deos placare, Liv. 22, 57, 5; cf.: quos (boves) ad deorum servant supplicia, Varr. R. R. 2, 5, 10: tum supplicia dis ludique magni ab senatu decernuntur, Tac. A. 3, 64 Nipperd. ad loc.: vannos onustas aromatis et hujuscemodi suppliciis congerunt, App. M. 11, p. 265, 3; id. Dogm. Plat. 2, p. 16, 5: supplicia veteres quaedam sacrificia a supplicando vocabant, Fest. pp. 308 and 309 Müll. — B.Transf., out of the relig. sphere, an humble entreaty or petition, a supplication in gen. (very rare): Vagenses fatigati regis suppliciis, Sall. J. 66, 2: igitur legatos ad consulem cum suppliciis mittit, qui tantummodo ipsi liberisque vitam peterent, id. ib. 46, 2.—II. To receive punishment; hence, punishment, penalty, torture, torment, pain, distress, suffering (class. and freq.; usu. of the penalty of death; syn. poena). (a).Sing.: dabitur pol supplicium mihi de tergo vestro, Plaut. As. 2, 4, 75 sq.; cf.: illi de me supplicium dabo, Ter. Heaut. 1, 1, 86; id. Eun. 1, 1, 24; Cat. 116, 8; Nep. Paus. 5, 5: de homine nobili virgis supplicium crudelissime sumere, Cic. Verr. 2, 2, 37, 91; 2, 5, 45, 117: sumere (de aliquo), Plaut. Pers. 5, 2, 72; id. Merc. 5, 4, 31; Ter. And. 3, 5, 17; Cic. Inv. 2, 28, 84; id. Rep. 3, 33, 45; Caes. B. G. 1, 39; Liv. 2, 5, 5; 3, 18, 10: aliquem hostibus ad supplicium dedere, Caes. B. G. 7, 26: aliquem tradi ad supplicium jubere, Tac. A. 11, 35: rapi, Cic. de Or. 2, 59, 138: supplicio affici,
to be put to death
, Caes. B. G. 1, 27: ne ad ultimum supplicium progredi necesse habeant,
to take their own lives
, id. B. C. 1, 84: aliquem vinculis ac verberibus atque omni supplicio excruciatum necare, Cic. Imp. Pomp. 5, 11: summo cruciatu supplicioque perire, id. N. D. 3, 33, 81: gravissimum ei rei supplicium cum cruciatu constitutum est, Caes. B. G. 6, 17: talis improborum consensio supplicio omni vindicanda (est), Cic. Lael. 12, 43: satis supplicii tulisse, Caes. B. C. 1, 84: supplicio culpa reciditur, Hor. C. 3, 24, 34: suā manu supplicium persolvere, Tac. A. 6, 32 (26): luere, Just. 2, 5, 6; Tac. A. 15, 60: supplicium redimere opimā mercede, Amm. 26, 3, 4.—(b).Plur.: ad exquisita supplicia proficisci, Cic. Off. 3, 27, 100: semper iis (improbis) ante oculos judicia et supplicia versentur, id. Rep. 3, 16, 26: ad innocentum supplicia descendunt, Caes. B. G. 6, 17: supplicia annua pendere, Plin. 29, 4, 14, 57: subire, Cic. Ep. ad Brut. 1, 12, 1: suppliciis delicta coërcere, Hor. S. 1, 3, 79: subplicia in post futuros conposuit, Sall. H. 1, 41, 6 Dietsch: domant impios saeva supplicia, Sen. Herc. Fur. 749: supplicia haurire, Verg. A. 4, 383.