Suspírium, suspírij, n. g. Plaut.A sigh.Aegta suspiria.Stat. Muta. Stat.Anxia suspiria.Stat.Præsâga luctus suspiria.Ouid. Ducere suspiria ab imo pectore, Ouidius.To fetche deepe slghes: to slgh from the botome of ones heart.Laxare suspiria. Claud. Mulcere suspiria alicuius. Claud. Repetere suspiria tota nocte. Tibul. Rumpere suspiria in voces. Claud. After sighing to breake out and speake.Trahere suspiria magno motu.Ouid. Suspirium: Plin.Short breathing.
Lewis and Short: Latin dictionary
suspīrĭum, ii, n. [id.], a deep breath, a sighing, sigh.I.Lit. (class.): suspirium alte petere, Plaut. Cist. 1, 1, 58: traxit ex intimo ventre, id. Truc. 2, 7, 41: crebrum suspirium, Col. 6, 14, 2: si quis est in rerum naturā sine sollicitudine, sine suspirio, Cic. Tusc. 4, 34, 72: idque ab exercitu cum suspirio videretur, Spart. Pers. 11.— Plur.: quos numquam pungunt suspiria, Prop. 3, 8 (4, 7), 27: repetere, Tib. 3, 6, 61: ducere, Ov. M. 1, 656: ducere ab imo Pectore, id. ib. 10, 402; 2, 125; 2, 774; 9, 537: cessant, Mart. 10, 13, 19.—Of animals, Mart. 1, 110, 9.—B. As a disease, shortness of breath, asthma (post-Aug. and very rare): morbus, qui satis apte dici suspirium potest, Sen. Ep. 54, 1: suspirio laborare, Col. 7, 5 fin.; Veg. Vet. 1, 10 fin.; 1, 38, 4.—II.Transf., in gen., a breathing, breath, respiration (in post-Aug. poetry): nec dat suspiria cursus Vulneris, Luc. 9, 928; 4, 328; Sil. 11, 221.