Senîlis, & hoc senîle, pe. pro. Belonging to an old man.Senilis statua. Ci. Animus senilis. Claud. Annis senilibus fessus.Ouid.Corpus senile. Plin. Genæ seniles, Ouid.Declamatio senilis.Cic. Guttur senile. Hor. Hyems senilis tremulo venit horrida passu.Ouid.Cold old age commeth, &c.Iudicio senili adolescens.Cic.Haning a ripe iudgement as it were an old man.Prudentia senilis. Ci. Ruga senilis. Oui. An old mans riueleduesse.
Lewis and Short: Latin dictionary
sĕnīlis, e, adj. [senex], of or belonging to old people, aged, senile (freq. and class.): Tages puerili specie dicitur visus, sed senili fuisse prudentiā, Cic. Div. 2, 23, 50; cf. partes (opp. viriles), Hor. A. P. 176: senile aliquid (opp. adulescentis aliquid), Cic. Sen. 11, 38: corpus, id. Sest. 22, 50: artus, Ov. M. 7, 250: vultus, id. ib. 8, 528: genae, id. ib. 8, 210: guttur, Hor. Epod. 3, 2: ruga, Ov. F. 5, 58: statua incurva,
of an old man
, Cic. Verr. 2, 2, 35, 87: anni, Ov. M. 7, 163; 13, 66; and poet.: hiems (as the last, latest season of the year), id. ib. 15, 212: animus, Liv. 10, 22: stultitia, Cic. Sen. 11, 36: auctoritas morum, Quint. 11, 1, 32: artes, Tac. A. 3, 8: adoptio, id. ib. 1, 7fin.: senile illud facinus,
that wicked old woman
, App. M. 4, p. 148, 9.— Adv.: sĕnīlĭter, after the manner of an old person: tremere, Quint. 1, 11, 1.