Salebræ, pen. cor. salebrârum. Mart. Vneuen places going vp and down that one can not passe but as it were hopping and leaping.Nunquam in tantas salebras incidisset. Ci. He should neucr haue happened into so troublous and rough a manner of speaking. Salebra in singulari, apud Ciceronem legitur.
Lewis and Short: Latin dictionary
sălĕbra, ae (orig. adj., sc. via), f. [salio], a jolting-place, roughness in a road. I.Lit. (poet. and in post-Aug. prose): demonstrant astra salebras, Prop. 3, 16 (4, 15), 15; Hor. Ep. 1, 17, 53; Mart. 9, 58, 5: salebris sollicitari, Col. 9, 8, 3.—II.Transf.: senile guttur salebris spiritŭs praegravavit,
irregular breathing
,
panting
, Val. Max. 9, 12, ext. 6.—III.Trop.A. Of speech, harshness, roughness, ruggedness (class.): proclivi currit oratio: venit ad extremum: haeret in salebră, i.e.
it sticks fast
, Cic. Fin. 5, 28, 84; plur.: Herodotus sine ullis salebris fluit, id. Or. 12, 39: numquam in tantas salebras incidisset, id. Fin. 2, 10, 30; Mart. 11, 90, 2.— B. Salebra tristitiae, i. e. a cloud of sadness, Val. Max. 6, 9, ext. 5.