Sacro, as, âre. Cic.To dedicate: to halow.Aras sacrare.Virg.To halow alters.Carmina sacrârunt auum tuum.Ouidius.Verses made thy grandfather immortall.Condtionem parentum sacrare. Sen. Fœdus sacrare.Liu.To make a solemne league.Honorem alicui sacrare.Virg.Nomen alicuius sacrare. Mart. To make an epitaphe of one to his perperuall remenbraunce.Templum sacrare Deo, Plin.To dedicate a church to.Vota sacrare dijs.Virg.To make vowes to the gods. Sacrare.Liu.To curse and denounce to bee detestable, and that it is lawfull for any man to kil the partie as a sacrifice to God.De sacrando cum bonis capite eius qui regni consilia inijsset.Liu.Of the cursing of him both bodie and goods, that went about to be king amõg them. In this solenme curse his life was appointed as a sacrifice to god, and his goods dedicated to the dinels of hell.
Lewis and Short: Latin dictionary
săcro, āvi, ātum, 1, v. a. [sacer], to declare or set apart as sacred; to consecrate, dedicate, or devote to a divinity (class.; cf. consecro). I.Lit.: ne quis agrum consecrato. Auri, argenti, eboris sacrandi modus esto, Cic. Leg. 2, 9, 22: eum praedam Veientanam publicando sacrandoque ad nihilum redegisse, ferociter increpant, Liv. 5, 25: (agrum) Cypriae, Ov. M. 10, 644: Capitolino Jovi donum ex auro, Suet. Tib. 53 fin.: (laurum) Phoebo, Verg. A. 7, 62: aras, id. ib. 5, 48: vigilem ignem, id. ib. 4, 200: votum immortale, id. ib. 8, 715: inter haec auream aquilam pinnis extendenti similem sacraverant, Curt. 3, 3, 16: templum, in quo Helena sacravit calicem ex electro, Plin. 33, 4, 23, 81.—In part. perf.: duabus aris ibi Jovi et Soli sacratis cum immolasset, Liv. 40, 22: arae, Suet. Tib. 14: sacratas fide manus, Liv. 23, 9: sacrata Crotonis Ossa tegebat humus, Ov. M. 15, 55: rite pecudes, Verg. A. 12, 213: templum, id. ib. 2, 165 al. —2. With a bad accessory signif. (cf. sacer, II.), to devote or doom to destruction, to declare accursed, to condemn: de sacrando cum bonis capite ejus, qui regni occupandi consilia inisset, gratae in vulgus leges fuere, Liv. 2, 8; cf.: caput Jovi, id. 10, 38.— B.Transf., in gen., to set apart, consecrate, devote, give, dedicate a thing to any one (poet. and rare): quod patriae vocis studiis nobisque sacrasti, Cic. poët. Div. 1, 13, 22: hunc illi honorem Juppiter sacravit, Verg. A. 12, 141: tibi sacratum opus, Ov. Tr. 2, 552.—In a bad sense: injecere manum Parcae, telisque sacrarunt Evandri (Halaesum), Verg. A. 10, 419.—II.Meton.1.To render sacred or inviolable by consecration; to hallow, consecrale: hoc nemus aeterno cinerum sacravit honore Faenius, Mart. 1, 117, 1: foedus, quod in Capitolio sacratum fuisset, irritum per illos esse,
that had been decreed inviolable
, Liv. 38, 33; cf.: sanctiones sacrandae sunt genere ipso aut obtestatione legis, aut, etc., Cic. Balb. 14, 33: sacrata lex,
a law whose violation was punished by devoting the offender to the infernal gods
, id. Sest. 7, 16; id. Dom. 17, 43; Liv. 2, 33; 3, 17; 7, 41; 9, 39; 36, 38; cf.: sacratae leges sunt, quibus sanctum est, qui quid adversus eas fecerit, sacer alicui deorum sit cum familia pecuniaque, Fest. p. 318 Müll.—2. Of a deity, to hold sacred, to worship or honor as sacred: haud frustra te patrem deum hominumque hac sede sacravimus, Liv. 8, 6: Vesta sacrata, Ov. M. 15, 864.—B.Transf., in gen., to render imperishable, to immortalize (rare): aliquem Lesbio plectro, Hor. C. 1, 26, 11; cf.: miratur nihil, nisi quod Libitina sacravit, id. Ep. 2, 1, 49: vivit vigetque eloquentia ejus (Catonis), sacrata scriptis omnis generis, Liv. 39, 40: avum Sacrārunt carmina tuum, Ov. P. 4, 8, 64.—Hence, săcrātus, a, um, P. a., hallowed, consecrated, holy, sacred: sacrata jura parentum, Ov. M. 10, 321: jura Graiorum, Verg. A. 2, 157: vittae Sacrati capitis, id. ib. 3, 371: dux, i. e.
, Macr. S. 3, 7; Aug. Civ. Dei, 2, 26.—At a later per., Sacratissimus,
an epithet of the emperors
,
Most Worshipful
, Dig. 38, 17, 9; Mamert. Pan. ad Maxim. 1 et saep.—Adv.: să-crātē, in eccl. Lat., 1.Holily, piously: vivere, Aug. Ep. 22 fin.—2.Mysteriously, mystically, Aug. Doctr. Chr. 2, 16.